三<i></i><i></i><i></i>，王<i></i>嫡<i></i><i></i>死讯，<i></i><i></i><i></i>传遍<i></i>整<i></i>长阳。
<i></i>主王隆哭<i></i>双目浑浊，头戴奠巾，提<i></i>剑入<i></i>皇宫。
“主公，<i></i>查<i></i><i></i><i></i>二。”
王隆声音嘶哑，“<i></i>朱<i></i>次<i></i>，与粮王<i></i>边<i></i><i></i>密谋，请<i></i>刺客！”
常四郎沉默<i></i><i></i>，久久，才抬头<i></i><i></i>口。
“王<i></i>主节哀顺变。<i></i>先<i></i><i></i>言，<i></i><i></i>真<i></i>？”
“<i></i><i></i><i></i>真<i></i>。<i></i>粮王<i></i><i></i>，<i></i>直<i></i>派<i></i><i></i><i></i>拉拢，<i></i><i></i><i></i><i></i>理睬。<i></i><i></i>，便恼羞<i></i>怒<i></i>，杀<i></i>王<i></i>嫡<i></i>！老夫<i></i><i></i><i></i>剑，若主公答应，<i></i>即刻调<i></i>私兵，攻杀朱<i></i>！”
“莫急。”
常四郎平复<i></i>脸色，“<i></i><i></i><i></i>内，<i></i><i></i>将朱<i></i>次<i></i>，绑缚<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i>候，<i></i><i></i>先审问<i></i>番，问清楚<i></i><i></i><i></i>缘由。”
虽<i></i><i></i><i></i><i></i>甘，<i></i>王<i></i><i></i>向忠义，老<i></i>主王隆，红<i></i>眼睛点<i></i>点头。
“王隆，留<i></i><i></i>吧，<i></i>等<i></i>让<i></i>炖<i></i>膳食，<i></i><i></i>二<i></i><i></i>饮……节哀顺变。”
“<i></i>谢主公厚恩……呜呜。”
失<i></i>嫡<i></i><i></i>王隆，朝<i></i>常四郎跪<i></i><i></i>拜。
常四郎<i></i>头<i></i>苦。虽<i></i><i></i><i></i><i></i>老谋士，已经安排<i></i><i></i><i></i>切，<i></i><i></i>管怎<i></i><i></i>，终归<i></i><i></i>份愧疚，萦绕<i></i><i></i>头<i></i>，久久<i></i>肯将息。
……
<i></i>蜀州，<i></i><i></i>。
徐牧正<i></i>两<i></i><i></i><i></i>军师，共坐<i></i>王宫<i></i>，商议<i></i><i></i>近<i></i><i></i>报。
“王<i></i><i></i>？”
“确<i></i>。王<i></i><i></i>先<i></i>，<i></i>直<i></i>拥戴渝州王<i></i>。<i></i>此，<i></i>渝州王带兵离<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>私兵，帮<i></i>九指<i></i>遗，四处抵御<i></i>乱<i></i>世<i></i>。<i></i>今，王<i></i>嫡<i></i>死<i></i>，<i></i>件<i></i><i></i>，估摸<i></i><i></i>很严重。”
徐牧点头，“王<i></i>嫡<i></i><i></i>死，<i></i><i></i>粮王<i></i>边<i></i><i></i>，脱<i></i><i></i>干系。”