再者，<i></i><i></i>徐牧<i></i>料，妖<i></i>似<i></i>离<i></i><i></i>皇<i></i>。守城<i></i><i></i>将算<i></i><i></i>厉害，连许<i></i>普通<i></i>登城<i></i>计，<i></i><i></i>法<i></i>破。
照<i></i><i></i><i></i>速度，<i></i><i></i>十<i></i><i></i><i></i>间，皇<i></i>必破。
“舵主，<i></i><i></i><i></i>寻。”
<i></i><i></i>，殷鹄急急走<i></i>，“严唐……<i></i>暮云州逃<i></i><i></i><i></i>。”
“逃<i></i><i></i><i></i>？”
徐牧怔<i></i>怔。东方敬离<i></i>暮云州，<i></i>文<i></i>离<i></i>，甚至<i></i>马毅，<i></i><i></i><i></i>离<i></i><i></i>。
<i></i>今<i></i>暮云州<i></i>，<i></i>剩几<i></i>老裨将<i></i>调度，再加<i></i>兵力势微，难免<i></i>防守<i></i>足<i></i>缺口。
“听<i></i>，<i></i><i></i>高<i></i>帮忙。”
“杀<i></i><i></i>？”
徐牧皱眉。
“并<i></i>伤亡，<i></i>晕<i></i>二三<i></i>狱卒。<i></i>觉<i></i>，严唐此番<i></i>般急促，定<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>，<i></i>袁松<i></i>边授<i></i><i></i>。”
“六侠，<i></i><i></i>做幕僚，真<i></i>够<i></i>惜<i></i>……带<i></i><i></i><i></i>吧。”
<i></i><i></i>久，严唐灰头土脸<i></i>跑<i></i><i></i><i></i>，<i></i>见<i></i>徐牧，便<i></i><i></i><i></i>番<i></i>痛哭。
“蜀王恕罪，并非<i></i>冒犯，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>非常重<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>沧州<i></i><i></i>，告知蜀王。”
盟军围攻皇<i></i>，已<i></i><i></i><i></i><i></i>尽知，再加<i></i>徐牧已经<i></i>再藏军。若<i></i><i></i>，估摸<i></i>严唐跑断<i></i>腿，<i></i>未必找<i></i><i></i>徐牧。
“严兄，<i></i>风尘仆仆<i></i>，莫<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>？”
徐牧笑<i></i>笑。若<i></i>严唐<i></i><i></i><i></i>什<i></i><i></i>话，<i></i><i></i><i></i>丢入牢<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>……蜀王，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，突<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>妖<i></i><i></i><i></i>历。”