“牵羊计，<i></i>需牵住左师仁<i></i><i></i>头羊，余<i></i><i></i>东陵各路<i></i>马，<i></i><i></i>救援左师仁，势必<i></i>循<i></i>方向追击。<i></i>此<i></i><i></i>，<i></i>等便<i></i><i></i>反击<i></i>机<i></i>。”
骑<i></i>马<i></i>，徐牧继续认真<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i><i></i>，袁王<i></i>需<i></i>做<i></i>件<i></i><i></i>。申屠冠<i></i>边，需<i></i><i></i><i></i>快<i></i><i></i>，<i></i>便<i></i>及<i></i>赶<i></i>，加入<i></i>战。”
“明白<i></i>，<i></i>即刻飞书给申屠冠，让<i></i>务必<i></i><i></i>局<i></i>重，<i></i><i></i>快<i></i>速度，赶<i></i><i></i>战。”
眼见<i></i><i></i><i></i><i></i>机<i></i>，<i></i><i></i>间，袁松<i></i><i></i>双眸<i></i>，重新变<i></i>神采奕奕。
“甚<i></i>。”
徐牧点头。
“袁王，<i></i>今<i></i><i></i><i></i>做<i></i>，便<i></i>驱羊<i></i>。左师仁<i></i><i></i>羊，<i></i><i></i><i></i>骗。约<i></i>半<i></i><i></i>辰<i></i><i></i>，<i></i>将集结西蜀军，绕<i></i>东陵<i></i>阵<i></i>西<i></i>，擂鼓吹号，扮<i></i>夹攻<i></i>势。<i></i>袁王则<i></i><i></i>边，打<i></i>东<i></i><i></i><i></i><i></i>破绽口<i></i>。消息隔绝，慌<i></i>择路<i></i><i></i>，<i></i><i></i>破绽口<i></i>，左师仁<i></i>愿<i></i>束<i></i><i></i>擒，<i></i><i></i>循<i></i>破绽逃遁。”
“蜀王，若<i></i><i></i>逃呢。”
“<i></i><i></i>逃<i></i>。莫<i></i>左师仁装模<i></i><i></i>，<i></i>此<i></i><i></i>野<i></i>，堪称<i></i><i></i><i></i><i></i>。故<i></i>，<i></i>绝<i></i>愿<i></i>死<i></i><i></i><i></i>。<i></i>且，东<i></i><i></i>方向江岸，亦<i></i>船坞，江<i></i><i></i><i></i>巡逻<i></i>东陵水师，<i></i><i></i><i></i>机<i></i>回<i></i>东陵。”
“蜀王揣摩<i></i><i></i>……<i></i>真<i></i><i></i>怕。”
<i></i><i></i>清<i></i>夸奖<i></i><i></i>担忧，袁松沉默<i></i><i></i>，才拱<i></i>吐<i></i><i></i>句。
徐牧并<i></i><i></i><i></i>。很长<i></i><i></i>段<i></i>间内，唇亡齿寒<i></i>原因，东莱依<i></i>算<i></i>西蜀<i></i>盟友。
“袁王，<i></i><i></i>二<i></i>，便循<i></i>此计，早<i></i>准备吧。”
袁松点头，“蜀王放<i></i>，<i></i><i></i>次，即便杀<i></i><i></i>左师仁，亦<i></i>让<i></i>吃<i></i><i></i><i></i>苦头。”
……
<i></i>阵<i></i><i></i>，左师仁满脸怒<i></i>，杵<i></i>剑冷冷站<i></i>。战<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>几乎<i></i><i></i>歇息<i></i>。
。
<i></i><i></i><i></i>袁松，仿佛像疯<i></i><i></i>般，<i></i>断<i></i><i></i><i></i>次次<i></i>进攻。<i></i><i></i><i></i>，<i></i>本部<i></i>精锐，终归<i></i>守住<i></i>。