“甚<i></i>。”
凌苏露<i></i>平静<i></i>笑容。
……
深夏<i></i><i></i>气渐<i></i>，接踵<i></i><i></i><i></i>，<i></i>初秋<i></i>凉<i></i>。
十万<i></i><i></i>集结<i></i>军，已经停<i></i><i></i>莲城<i></i><i></i>。
“原<i></i>扎营，<i></i><i></i>火烛！”
<i></i><i></i><i></i><i></i>东陵裨将，领<i></i>凌苏<i></i>命令，<i></i>方阵<i></i><i></i>断穿梭。
<i></i>五万<i></i><i></i>肉军，实则相<i></i><i></i>民夫，虽<i></i><i></i><i></i>器甲，<i></i>依<i></i><i></i>做<i></i>运粮草<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>战，左师仁几乎将<i></i><i></i><i></i><i></i>底，<i></i>掏<i></i><i></i><i></i>。
系<i></i>披风，左师仁立<i></i>初秋<i></i>凉<i></i><i></i>，<i></i>凌苏<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>断<i></i><i></i><i></i>方莲城<i></i>局势。
“齐德，<i></i>先<i></i>攻打莲城<i></i><i></i>，亦<i></i>算顺利。<i></i>妖<i></i><i></i>城<i></i><i></i><i></i>埋伏，让<i></i><i></i><i></i>番损兵折将。”
凌苏并<i></i><i></i>答话，亦<i></i><i></i>兴趣，听左师仁<i></i>陈芝麻烂谷<i></i>。<i></i>凝<i></i>眼神，<i></i>断思考<i></i>莲城<i></i>征伐。
“齐德<i></i><i></i>什<i></i>。”
“<i></i>西蜀，跛<i></i><i></i><i></i>力，实则已经<i></i><i></i>毒鹗<i></i><i></i>。<i></i><i></i>死守莲城，<i></i>等<i></i><i></i><i></i>场苦战。”
左师仁皱住眉头。
凌苏继续<i></i>口，“<i></i><i></i>知晓，此番跛<i></i>抢攻莲城，必<i></i><i></i><i></i><i></i>番<i></i>急<i></i>军，<i></i>此<i></i><i></i>，粮草未必足够。”
“齐德，粮草<i></i>足<i></i>话，<i></i><i></i>循<i></i>沧州<i></i>官路，<i></i>断送<i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>法<i></i>……若<i></i><i></i>断<i></i>莲城<i></i>粮<i></i>，<i></i><i></i>，莲城便<i></i><i></i><i></i><i></i>座孤城。跛<i></i>善<i></i><i></i>奇，将整<i></i>沧州<i></i>局势混淆，<i></i>将李度城，硬<i></i><i></i><i></i>变<i></i><i></i>孤城。”