“齐德，莫非<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
左师仁<i></i><i></i><i></i>，冷静<i></i><i></i>问。
“<i></i><i></i><i></i>，声东<i></i>击东。”
“<i></i>该<i></i>声东击西吗？”
凌苏笑<i></i>笑，“主公，<i></i><i></i>候，跛<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>认<i></i>。莫忘<i></i>，兵法<i></i>句古话。”
“<i></i>知晓，兵者，诡<i></i><i></i>。”
“正<i></i><i></i>此。”
凌苏重新坐<i></i>，<i></i>始闭目思考，<i></i>何将<i></i>场战<i></i>，布置<i></i><i></i>完<i></i>。
破<i></i>莲城，救<i></i>李度城<i></i>五万山越营，<i></i>双方<i></i>优劣势，便<i></i>彻底转换<i></i><i></i>。
“齐德，破<i></i>跛<i></i>。<i></i><i></i>名头，便<i></i>响彻<i></i><i></i>三十州，跻身<i></i><i></i>五谋。”
凌苏听<i></i>，睁眼微微<i></i>笑，<i></i>置<i></i>否。
……
莲城<i></i><i></i>方，马毅带<i></i>随身<i></i>亲卫，<i></i>断巡视<i></i>粮<i></i><i></i><i></i>况。
“<i></i>军师<i></i>令，<i></i><i></i>松懈。”
此<i></i><i></i><i></i>方粮<i></i>，已经筑<i></i><i></i>两座简易<i></i>营寨。<i></i>营寨<i></i>周围，<i></i>修<i></i><i></i>少<i></i>箭楼，足够远眺射杀。
<i></i><i></i>，<i></i><i></i>山<i></i>附近<i></i>带，马毅<i></i>安排<i></i>民夫，挖凿<i></i><i></i>少<i></i>陷马坑，<i></i>及安置<i></i>绊绳<i></i><i></i>矛陷阱。
“马将军，督粮官<i></i><i></i>。”
马毅转<i></i>头，往<i></i><i></i><i></i><i></i>眼，待<i></i><i></i>数百<i></i>蜀卒，带<i></i>四五千<i></i><i></i>民夫，将<i></i>车车粮草运<i></i><i></i><i></i><i></i>候，难<i></i>露<i></i><i></i>笑容。
“参见马将军。”
“免礼。”
马毅笑<i></i>声，“<i></i>何？李度城<i></i>边，<i></i><i></i><i></i>什<i></i>祸<i></i>吧？”
督粮官点头，“马将军放<i></i>，李度城<i></i>边，依<i></i><i></i><i></i>死守，城门紧逼，偶尔派<i></i><i></i><i></i>侦察营，<i></i>尽被<i></i>文将军，派<i></i><i></i>截杀<i></i>死。”