……
<i></i>莲城西南<i></i><i></i>山峦，<i></i>支敏捷<i></i>长伍<i></i>军，正循<i></i>山<i></i>老林，往<i></i><i></i><i></i><i></i>穿梭。
喀嚓。
领军<i></i>糜虎<i></i><i></i>刀落，将<i></i>条垂<i></i><i></i><i></i>树蛇，劈飞<i></i>蛇头。
“<i></i><i></i><i></i>远。”
“糜将军，<i></i>片山林<i></i><i></i><i></i>，至少<i></i><i></i>差<i></i><i></i>三<i></i><i></i>路程。”
糜虎皱<i></i>皱眉。<i></i><i></i><i></i><i></i>底，终归<i></i><i></i><i></i>满<i></i><i></i>。按<i></i>左师仁<i></i>吩咐，若<i></i><i></i>抢<i></i>反攻<i></i>机<i></i>，<i></i>必<i></i><i></i><i></i>场<i></i>功。
“<i></i><i></i><i></i>听令，<i></i><i></i>快<i></i>速度，继续往<i></i><i></i>军。”
糜虎<i></i>敢<i></i><i></i>，<i></i><i></i>立<i></i>破蜀奇功，<i></i>东陵<i></i>将<i></i>位置，<i></i><i></i><i></i>真<i></i>落<i></i><i></i><i></i><i></i>。左右，左师仁<i></i>需<i></i>倚仗山越<i></i>，<i></i><i></i>康烛死<i></i>，<i></i><i></i>费夫<i></i>死<i></i>，偌<i></i><i></i>东陵，<i></i>山越<i></i><i></i>，似乎<i></i><i></i><i></i>名声<i></i>高<i></i>。
“糜虎将军，<i></i><i></i>将军<i></i><i></i>，便<i></i>此处，<i></i>糜虎将军<i></i>山越营暂且分兵？”
<i></i><i></i>，<i></i><i></i>亮甲<i></i><i></i>尉，谨慎<i></i>走<i></i><i></i><i></i>。
“分兵？”
听<i></i><i></i>词儿，糜虎怔<i></i>怔，<i></i>色<i></i>喜。虽<i></i><i></i>凌苏<i></i>安排，<i></i><i></i>支<i></i>马，似乎<i></i>早藏<i></i>许久<i></i>。乍<i></i><i></i><i></i>，更像<i></i><i></i>抢功<i></i>。
“<i></i>主公<i></i>军师<i></i><i></i>思。”
亮银甲<i></i>尉笑<i></i>笑，“若<i></i><i></i>，<i></i><i></i>讨军师<i></i>亲笔信<i></i>？”
糜虎皱<i></i>皱眉，并未反驳，<i></i><i></i>点<i></i>点头。明明<i></i><i></i><i></i>迂回，<i></i><i></i><i></i>，莫非<i></i><i></i><i></i>山<i></i><i></i>。
“<i></i>提醒<i></i>句，沧州南<i></i><i></i>山势，险峻异常，<i></i><i></i><i></i>方<i></i><i></i>山口，再<i></i>寻<i></i><i></i>处，至少<i></i>迂回<i></i><i></i>半月<i></i>。<i></i><i></i>候，什<i></i>黄花菜<i></i>凉<i></i>。”
犹豫<i></i><i></i>，糜虎<i></i>声提醒。
“<i></i><i></i>，军师<i></i>信<i></i><i></i><i></i>。”
<i></i>二次搬<i></i>军师<i></i>名头，让糜虎再<i></i><i></i>劝阻<i></i><i></i>思。再加<i></i>，<i></i>功劳若<i></i><i></i><i></i><i></i>分走，岂非<i></i>更<i></i>。
“<i></i>便按<i></i>军师<i></i><i></i>思，分兵<i></i>走。”