李度山<i></i>，李度城。
此<i></i><i></i>康烁，明显已经<i></i><i></i>焦急。已经很<i></i><i></i><i></i>，<i></i>李度城外，并<i></i><i></i>任何<i></i>消息传<i></i>。
仿佛，整座李度城，像<i></i>与世隔绝<i></i><i></i>般。
“<i></i><i></i><i></i>少粮草。”
“康将军放<i></i>，两<i></i><i></i>月<i></i><i></i>度，<i></i><i></i>够<i></i>……<i></i><i></i>很奇怪，<i></i>近<i></i>段<i></i>间，再<i></i><i></i><i></i>见<i></i><i></i>东陵<i></i>运粮夫<i></i>。”
康烁咬牙，“<i></i><i></i><i></i>问，定<i></i><i></i>蜀<i></i><i></i>诡计，断<i></i>粮<i></i>。”
<i></i><i></i>算傻，随<i></i><i></i>近<i></i>古怪，康烁隐约猜<i></i><i></i>什<i></i>。<i></i><i></i><i></i>城外<i></i>南<i></i>，虽<i></i>猜<i></i><i></i>埋伏，<i></i>埋伏<i></i>蜀<i></i>，<i></i>直<i></i><i></i><i></i><i></i>见。
“将军，若<i></i><i></i><i></i>军<i></i>城——”
“<i></i><i></i>。”
康烁皱眉打断，“<i></i>问<i></i>，若<i></i><i></i><i></i><i></i>况，<i></i>蜀<i></i><i></i>布局，<i></i>该<i></i>何？”
旁边<i></i>裨将犹豫<i></i><i></i>，答<i></i><i></i><i></i>。
“放<i></i>吧，真<i></i>什<i></i>坏<i></i><i></i>。吾兄<i></i>东陵<i></i>将，肯定<i></i><i></i>办法传令<i></i><i></i><i></i>。若<i></i><i></i>等<i></i>城，<i></i><i></i>跛<i></i>东方敬<i></i>埋伏，丢<i></i>李度城，<i></i>怕十条命<i></i><i></i>够抵罪。城<i></i>尚<i></i>粮草<i></i>度……再等等，或许明<i></i><i></i><i></i>消息传<i></i><i></i>。”
“将军，<i></i><i></i><i></i>派<i></i>侦察营<i></i><i></i>。”
康烁<i></i><i></i>犹豫。侦察营<i></i>城，极<i></i><i></i>回<i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>况，确实需<i></i><i></i>报，才<i></i>做<i></i><i></i>效<i></i>应<i></i>。
“<i></i>便派吧——”
“将军，将军！”
正<i></i>康烁<i></i><i></i>，突<i></i>间，<i></i>城<i></i><i></i><i></i>急急跑<i></i><i></i><i></i>。
“怎<i></i>？”
“估摸<i></i>憋<i></i>太久，几十<i></i>山越<i></i>，<i></i><i></i>半营<i></i>东陵卒，忽<i></i>打<i></i><i></i><i></i>。”
“该死。”
康烁骂<i></i><i></i>句，<i></i>敢耽误，迅速往城楼<i></i>走<i></i>。
此<i></i>，李度城<i></i><i></i>空<i></i><i></i>，莫名笼罩<i></i><i></i>片低压压<i></i>雾霾。
<i></i>李度城外，埋伏<i></i>西蜀神弓<i></i>，<i></i>断死死盯<i></i>李度城<i></i>城门。<i></i><i></i><i></i>侦察营<i></i><i></i>，便立即<i></i>尽办法，<i></i><i></i><i></i>落<i></i>射杀。
。