严熊<i></i><i></i><i></i>爬<i></i>，<i></i>抽刀<i></i>杀，<i></i><i></i><i></i><i></i>敢，<i></i><i></i>死死咬<i></i>牙，瞪<i></i>申屠冠。
申屠冠收<i></i><i></i><i></i>，冷冷继续往<i></i>。<i></i>等入<i></i>王宫，<i></i>才<i></i>见袁冲坐<i></i>王座<i></i>，抬<i></i>头，神色<i></i>满<i></i>陌<i></i>。
申屠冠沉默<i></i><i></i>，<i></i>礼叩拜。
“申屠<i></i>将，别<i></i><i></i>恙。”
“主公，<i></i><i></i>讲<i></i>句，<i></i><i></i>截杀<i></i><i></i><i></i>，并<i></i><i></i><i></i>指使。北渝挑拨<i></i>计，欲<i></i>兵<i></i>血刃拿<i></i>东莱三州，主公切勿<i></i><i></i>。”
“东莱三州<i></i>内，许<i></i><i></i><i></i>申屠<i></i>将，颇<i></i>微词。”
袁冲指<i></i>指受伤<i></i>肩膀，“<i></i><i></i>截杀，若非士卒赴死，<i></i>早已经死掉。”
“<i></i><i></i><i></i>两<i></i>……申屠<i></i>将，先将兵权交回本王<i></i><i></i>，待<i></i><i></i>水落石<i></i>，再将兵权<i></i>数奉<i></i>。”
袁冲<i></i>声音<i></i>，分明<i></i><i></i>紧张。
<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>位东莱<i></i>将，<i></i>曾<i></i><i></i><i></i><i></i>老师，教<i></i><i></i>兵法<i></i>韬略。
“<i></i>已经遣派严熊，<i></i><i></i>快<i></i>间查<i></i><i></i><i></i>——”
“主公。”
申屠冠叹<i></i>气，“东莱<i></i>闹<i></i><i></i>此<i></i><i></i>兵祸，<i></i><i></i><i></i>知，肯定<i></i><i></i><i></i>内奸。掌兵<i></i><i></i>，除<i></i><i></i>，另<i></i>主公<i></i>几<i></i>义兄。严唐严龙<i></i><i></i><i></i><i></i>，虽<i></i><i></i><i></i><i></i>器，<i></i><i></i><i></i>忠义<i></i><i></i>。严峰体弱静养，严春向<i></i>听严熊<i></i>话。”
申屠冠抬<i></i>头，语气<i></i>冷，“若按<i></i><i></i>，真<i></i>内奸，<i></i><i></i><i></i>严熊。”
“申屠<i></i>将，党羽<i></i>争，<i></i><i></i><i></i>合<i></i>宜。”
申屠冠沉默闭目。
“主公真<i></i>解<i></i>兵权？”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>，查<i></i><i></i>真相，兵权<i></i>交<i></i>给申屠<i></i>将。”
“<i></i><i></i><i></i>秋，此举并非明智。”
袁冲脸色慢慢<i></i>怒，“申屠将军，<i></i>东莱三州，<i></i><i></i>袁冲<i></i><i></i>算？<i></i><i></i><i></i>申屠冠<i></i><i></i>算？莫非<i></i><i></i>，渝州王送<i></i>件金甲，<i></i><i></i><i></i>便<i></i>真<i></i>数<i></i>？”
话很重，刚<i></i><i></i><i></i>，袁冲忽<i></i><i></i><i></i><i></i>悔。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>底<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>，便<i></i>苍蝇<i></i>般，每每<i></i><i></i>便<i></i><i></i>舒服。