“怎<i></i>？<i></i>敢<i></i>高兴。”
<i></i>官燕白<i></i><i></i>眼。
“姑奶奶，<i></i>次<i></i>莫跟<i></i><i></i>。”
“<i></i>啥？”
曹永笑<i></i>笑，“<i></i>瞧<i></i><i></i>纪江，<i></i>快<i></i>结冰<i></i>。<i></i><i></i><i></i>冻疤<i></i>脸，整<i></i><i></i><i></i><i></i>变丑。”
“<i></i>官姑娘便带<i></i><i></i>，继续打探内城<i></i>消息。<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>近内城<i></i><i></i><i></i>铁刑台<i></i><i></i>报组，杀<i></i><i></i>眨眼<i></i>。”
“舵主<i></i><i></i>思？”
“<i></i>。”
<i></i>官燕再白<i></i><i></i>眼，跃<i></i>身<i></i>往<i></i>离<i></i>。
……
离<i></i><i></i>关，<i></i><i></i>二十余<i></i><i></i><i></i>间。
<i></i><i></i><i></i><i></i>王宫<i></i>，徐牧<i></i>直<i></i>放<i></i>。并非<i></i><i></i>题<i></i>做，<i></i>历史<i></i>，逐鹿决战<i></i><i></i>，往往<i></i><i></i>契机，便<i></i>使<i></i>优势尽失。
<i></i>贾周<i></i>言，霍复<i></i>愿入蜀，便<i></i><i></i>杀。<i></i><i></i><i></i><i></i>，便<i></i>拖滞北渝操练水师<i></i><i></i>间，<i></i><i></i>遮掩住江南<i></i>水路防御线。
“主公，<i></i>军师<i></i>边，已经<i></i>霍复<i></i>覆履送<i></i><i></i>。”
孙勋急急跑<i></i>，将<i></i>份热乎<i></i>卷宗，递<i></i>徐牧<i></i><i></i>。
徐牧打<i></i>，<i></i>色更加凝重。
比<i></i>苗通<i></i>赘述，霍复<i></i>覆履更加<i></i>怕。镇守陵州江域<i></i>几<i></i>，军功卓绝，带<i></i>本部六千<i></i><i></i>水师，打<i></i>陵州<i></i>带<i></i>江匪，几乎销声匿迹。<i></i><i></i>，<i></i>部分剿匪<i></i>军功，<i></i>被陵州<i></i><i></i>吏吞<i></i>。若<i></i><i></i>，凭<i></i><i></i>份军功，估摸<i></i><i></i><i></i>擢升二三级。
<i></i><i></i><i></i>今，霍复留<i></i><i></i>操练法，<i></i><i></i>陵州<i></i>带沿<i></i>。
徐牧<i></i><i></i>庆幸，<i></i>先<i></i>留<i></i><i></i><i></i>件<i></i><i></i>。