正<i></i>徐牧<i></i><i></i>，突<i></i>间，孙勋忽<i></i><i></i>外<i></i>急急跑入。
“怎<i></i>？”
“主公，信！北渝信使送<i></i><i></i>信！”
听<i></i>，徐牧<i></i>头<i></i>喜，待接<i></i>打<i></i>，<i></i><i></i><i></i>料，果<i></i><i></i>常老四<i></i>亲笔回信。
信<i></i><i></i>内容<i></i><i></i>，<i></i>概<i></i><i></i>思<i></i>，<i></i><i></i>送入内城<i></i>信，<i></i><i></i><i></i>问题，<i></i><i></i>言简<i></i>赅，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
“主公，<i></i><i></i><i></i><i></i>点<i></i>哪？”
“定州<i></i>内城交界，官路<i></i><i></i>。”
贾周点点头，“<i></i><i></i><i></i>点，算<i></i>考虑<i></i>很周<i></i>。<i></i>位常胜，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>才<i></i>。”
“<i></i><i></i>管<i></i>何，安全<i></i>见，主公须带<i></i><i></i>支<i></i>马。<i></i>相信，渝州王<i></i>边，<i></i><i></i><i></i><i></i>此。”
“<i></i><i></i>。冬<i></i>盛雪，<i></i>间约<i></i><i></i>春<i></i><i></i>月<i></i><i></i>旬。”
<i></i><i></i>底，徐牧突<i></i>希望，<i></i>早<i></i><i></i>见<i></i>见常老四。<i></i>南<i></i>北，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>两<i></i>，江山鼎立。
徐牧松<i></i>口气，将信收<i></i>。
“文龙，见<i></i><i></i>常四郎，若<i></i><i></i><i></i><i></i>话，<i></i>便<i></i>安<i></i><i></i>趟西域<i></i>。”
西域路远，<i></i>回需近二月<i></i><i></i>间。
<i></i><i></i><i></i>趟，<i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i>打破僵局，西域<i></i>边<i></i><i></i><i></i>，务必<i></i><i></i>快<i></i>间，处理妥<i></i>。
除<i></i><i></i>明<i></i><i></i>，另外<i></i><i></i><i></i>件<i></i><i></i>。<i></i>便<i></i>霍复，此<i></i><i></i>杀，西蜀难平怨怒。
“主公放<i></i>，<i></i>件<i></i><i></i>，便交由<i></i><i></i>。”
贾周平静<i></i><i></i>身长揖。
……