。
阎辟皱<i></i>皱眉，<i></i>懒<i></i>问<i></i>。<i></i>跟<i></i>走<i></i><i></i>半<i></i><i></i>辰，再抬<i></i>头，终<i></i><i></i>见<i></i><i></i>方<i></i><i></i><i></i>王宫。
……
“主公，<i></i><i></i>。”
王宫<i></i><i></i>，贾周露<i></i>笑容。
徐牧<i></i>淡淡<i></i>笑。
计杀霍复<i></i>计划，<i></i>目<i></i><i></i><i></i>，进<i></i><i></i><i></i>很顺利。
“霍荣<i></i>边，<i></i><i></i>已经安排<i></i><i></i>。另外，北渝使臣团<i></i>四五<i></i>，<i></i><i></i>让其染<i></i>急病。主公且<i></i><i></i>，<i></i><i></i>候，使臣团<i></i><i></i>位阎辟，<i></i><i></i>此<i></i>借口，<i></i>逗留<i></i><i></i>几<i></i>。”
“文龙<i></i>谋，已经<i></i>神入化<i></i>。”
“<i></i>非<i></i>揣测<i></i><i></i>，主公知晓，<i></i><i></i>直擅长<i></i><i></i>阴暗<i></i>计。”
“并非阴暗<i></i>计，乃<i></i>安邦<i></i>策。”
贾周摆<i></i>摆<i></i>，继续<i></i><i></i>话题，“<i></i>问<i></i>随<i></i><i></i>蜀卒<i></i>尉，<i></i>阎辟入蜀<i></i><i></i>，虽<i></i>穿<i></i>文士袍，<i></i><i></i><i></i>离马缰，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>识<i></i>按刀<i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i>笃定，<i></i><i></i><i></i>武<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>主公<i></i>料，极<i></i><i></i><i></i>铁刑台<i></i>探<i></i>，扮<i></i><i></i>使臣官。”
“驿馆<i></i>边，<i></i><i></i>减松<i></i><i></i>守备，<i></i>让<i></i><i></i>铁刑台<i></i>探<i></i>，<i></i>探<i></i>霍复<i></i><i></i><i></i>存<i></i>。”
贾周仰<i></i>头，伸<i></i><i></i>指<i></i>指北<i></i>。
“<i></i>潼城<i></i>边，<i></i>官燕应<i></i>已经<i></i><i></i>，<i></i>常胜，<i></i>该<i></i><i></i><i></i>二次<i></i>疑<i></i>。<i></i>故<i></i>延缓<i></i><i></i>封密信<i></i><i></i>期，便<i></i><i></i>混淆其<i></i>耳目。”
……
“驾，驾！”
雪水消融<i></i>长阳外，官路<i></i><i></i>，两骑<i></i>马奔<i></i>飞快，顾<i></i><i></i>休息<i></i>阵，急急将<i></i><i></i>潼城<i></i><i></i>报，带回<i></i>皇宫。
坐<i></i>偏殿<i></i>，正揉<i></i>额头<i></i>常胜，沉默接<i></i><i></i><i></i>报，<i></i>打<i></i><i></i><i></i>，脸色先<i></i>平静，<i></i><i></i><i></i>皱眉沉思<i></i><i></i>。