“阎使官，献礼<i></i><i></i>，<i></i>等已经收拾<i></i>，<i></i><i></i>立即<i></i>身赶回北渝。”
按<i></i>规矩，外臣<i></i>礼<i></i><i></i>，若<i></i><i></i><i></i>，便应该马<i></i>离<i></i>。
。
<i></i>此<i></i><i></i>阎辟，忽<i></i>嘴角露<i></i><i></i>笑容。
“<i></i>，<i></i>孙统领请<i></i>，便<i></i><i></i>北渝使臣团，四<i></i>害病，需<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>留治几<i></i>。另外，<i></i>办法查清楚，<i></i>几<i></i><i></i>何<i></i>忽<i></i>害病？”
“阎使官，若<i></i>记，<i></i>四<i></i>昨<i></i>结伴，<i></i>吃<i></i>羊肉汤<i></i>。”
“羊肉汤<i></i>？”
阎辟怔<i></i>怔，<i></i>似乎记<i></i>，昨<i></i><i></i><i></i>部<i></i>带回<i></i><i></i>，<i></i>被<i></i>打翻<i></i>。
……
“主公放<i></i>，查<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>陈神医<i></i>妙药。<i></i>抵<i></i>，<i></i><i></i>昏迷<i></i>四五<i></i>，便<i></i><i></i>愈<i></i>。”
贾周笑<i></i><i></i>口。
“<i></i><i></i>羊肉汤<i></i><i></i>商贩，<i></i><i></i><i></i>安排<i></i><i></i>，<i></i><i></i>很容易做<i></i>。<i></i><i></i>……<i></i><i></i><i></i>件<i></i><i></i><i></i><i></i>主公<i></i>，昨<i></i><i></i><i></i>候，虎将军<i></i>买羊肉汤<i></i>，拦<i></i>拦<i></i>住，<i></i><i></i>捞<i></i>两碗<i></i>跑<i></i>，<i></i><i></i><i></i>昏<i></i><i></i><i></i>……”
徐牧脸色<i></i>语。<i></i><i></i>，<i></i>几<i></i><i></i>醒<i></i>。
“文龙，接<i></i><i></i>便<i></i>霍荣<i></i>边<i></i>安排<i></i>。”
“<i></i><i></i>候，阎辟<i></i><i></i>尽办法，利<i></i><i></i>几<i></i><i></i><i></i>间，再探<i></i><i></i><i></i>虚实。却<i></i>知，<i></i>此<i></i><i></i>，聪明反被聪明误<i></i>。”
若<i></i>派<i></i><i></i><i></i><i></i>普通使臣，估摸<i></i>献礼<i></i>完，<i></i><i></i>慌<i></i>迭<i></i>离<i></i>。<i></i><i></i>贾周<i></i>预料<i></i>，阎辟<i></i><i></i>，<i></i>真<i></i>铁刑台<i></i><i></i><i></i>。
“孙勋，霍荣<i></i>几<i></i><i></i>做什<i></i>？”
正<i></i><i></i>边<i></i>孙勋，听见徐牧<i></i>话，顿<i></i>喋喋<i></i>休<i></i><i></i>口。
“主公，<i></i><i></i>怎<i></i>？变<i></i>法儿<i></i>玩，昨<i></i><i></i>问<i></i><i></i>，<i></i><i></i>哪座清馆<i></i>花娘，长<i></i>俊<i></i><i></i>。”
“霍复虽<i></i>狡诈，<i></i><i></i>管怎<i></i><i></i>，<i></i>算<i></i><i></i>才，<i></i>此<i></i><i></i>，<i></i>悲<i></i>叹啊。”
徐牧冷笑。