“头领放<i></i>。”
。
“<i></i><i></i>，记<i></i><i></i>，<i></i>位黄<i></i>舟，暂<i></i><i></i><i></i>再<i></i>，免<i></i>引<i></i>怀疑。”
阎辟抬头，眯<i></i><i></i>眼睛。
“<i></i><i></i>，<i></i>西蜀<i></i>算<i></i><i></i>铁板<i></i>块。<i></i>几<i></i><i></i>赐良机，<i></i>管<i></i>什<i></i>法<i></i>，<i></i>等<i></i><i></i><i></i>探<i></i><i></i>消息。”
……
明明才三<i></i><i></i><i></i>间，北渝使臣团<i></i><i></i>，便<i></i>始请辞离蜀。<i></i><i></i>任何相送<i></i><i></i>思，徐牧站<i></i>王宫外，目光<i></i><i></i>担<i></i>。
“孙勋，<i></i><i></i><i></i>探霍荣府宅<i></i><i></i>。”
走<i></i><i></i>孙勋咧嘴<i></i>笑，“按<i></i>军师<i></i><i></i>思，<i></i><i></i>直故<i></i>放松守备，主公放<i></i>，<i></i><i></i>先<i></i>探<i></i><i></i>回，<i></i>惊<i></i><i></i>，<i></i>隔<i></i><i></i>探<i></i><i></i>回。”
“<i></i>北渝<i></i>使官，<i></i>算<i></i><i></i>聪明<i></i>。”
任何<i></i><i></i>做两次，基本<i></i><i></i><i></i>实锤<i></i>。
“接<i></i><i></i>，<i></i>等便<i></i><i></i><i></i>，恭听<i></i>位霍复<i></i><i></i>场<i></i>。文龙，此计<i></i>立<i></i><i></i>功。”
“<i></i>功计杀霍复，<i></i><i></i>确切<i></i>死讯，方算<i></i>功告<i></i>。”
<i></i>蜀<i></i>路<i></i>。
骑<i></i>马<i></i>阎辟，满脸<i></i><i></i>震惊。关<i></i><i></i>位北<i></i>公<i></i>，<i></i><i></i>次<i></i><i></i>报，<i></i>并未尽信。<i></i><i></i>二次，<i></i><i></i>亲<i></i><i></i>探<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i>谓<i></i>北<i></i>公<i></i>，居<i></i><i></i>霍复<i></i><i></i>。
<i></i>很清楚，霍复<i></i><i></i>先<i></i><i></i>潼城，明明已经死<i></i>……<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>瞒<i></i><i></i>海，假死<i></i><i></i>，真<i></i>入<i></i>西蜀<i></i><i></i>。
“霍复<i></i>叛。”
阎辟凝<i></i>脸色，“<i></i><i></i><i></i><i></i>，先<i></i>军师<i></i>边，<i></i>直<i></i>问霍荣<i></i><i></i><i></i>。军师何等<i></i>智，<i></i>必早早<i></i><i></i><i></i>端倪。”