实属打<i></i>巴掌，给<i></i>甜枣。<i></i><i></i><i></i>法<i></i>，古往今<i></i><i></i><i></i>屡试<i></i>爽<i></i>。
“<i></i><i></i>旗木哲，西域诸<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>什<i></i>厉害<i></i><i></i>物？”
听<i></i>，旗木哲<i></i>脸色，慢慢变<i></i><i></i><i></i>神秘叨叨，“西蜀王，<i></i><i></i>听<i></i><i></i>，三<i></i><i></i><i></i>西域，忽<i></i><i></i>凡<i></i><i></i><i></i>真神<i></i><i></i>。”
“真神<i></i><i></i>？”
“<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>见<i></i>，很<i></i>西域<i></i><i></i><i></i>见<i></i>。”
徐牧皱<i></i>皱眉。
……
等旗木哲三<i></i>离<i></i>，徐牧并<i></i><i></i>打算再逗留，<i></i>间紧迫，<i></i>隔<i></i><i></i>，带<i></i>七千余<i></i><i></i>长伍，往西域继续<i></i>军。
“巡逻营，跟<i></i>向导！”
晁义骑<i></i>马，<i></i>断<i></i>回奔走。
司虎<i></i><i></i>喋喋<i></i>休，拉<i></i>陈盛，<i></i><i></i>昨<i></i><i></i>羊肉宴。诸葛范<i></i><i></i>昏昏欲睡，除<i></i>偶尔吃<i></i>干粮，整<i></i><i></i>似<i></i>疲累<i></i>比。
<i></i>此，徐牧特<i></i><i></i>马，<i></i>询问<i></i><i></i>番。
“老<i></i>，犯困打盹。”
诸葛范摆<i></i><i></i>，重新闭目昏睡。
徐牧沉默<i></i><i></i>，交待<i></i>乘<i></i><i></i>裨将，务必<i></i>照<i></i>几眼。
等重新<i></i>马，才<i></i><i></i><i></i>知什<i></i><i></i>候，<i></i>空<i></i><i></i>云色，<i></i>变<i></i>隐隐昏黄。<i></i><i></i>漠<i></i>，早晚气温相差极<i></i>，夜<i></i>赶路，<i></i>怕<i></i>被冻死。
“晁义，找<i></i><i></i>方扎营。<i></i><i></i><i></i>，莫招惹<i></i>狼群。”
“主公放<i></i>！”
随<i></i><i></i>骆驼<i></i>马，重新围<i></i><i></i>圆字。骆驼<i></i>外层，马匹<i></i>内圈。风沙呼啸<i></i><i></i>，营<i></i><i></i>升<i></i><i></i>朵朵<i></i>篝火。
巡逻<i></i>百余<i></i>蜀骑，披<i></i>厚袍，<i></i><i></i>方圆几<i></i><i></i>位置，<i></i>回驰骋。并非<i></i>懒惰，<i></i><i></i><i></i><i></i>太远，若<i></i>迷<i></i>路途，很难赶回<i></i>。