“<i></i><i></i>终归老<i></i>，<i></i>瘸<i></i><i></i>腿。”
语气<i></i>，满<i></i>颓丧<i></i>失落。<i></i>很快，<i></i>语气<i></i>变<i></i>欢喜<i></i><i></i>。
“今<i></i>便莫<i></i>追<i></i>。杨<i></i>愁，<i></i>且<i></i><i></i><i></i>。瞧见<i></i><i></i>，<i></i>带领<i></i>军<i></i>，便<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>儿。”
此处石壁，算<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>观战位置。
“长老，<i></i><i></i>见<i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i>，西蜀王徐牧，<i></i>贫寒<i></i><i></i>，很<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>泥腿皇帝。”
“<i></i><i></i>叫什<i></i>话？什<i></i>泥腿皇帝！<i></i><i></i>初<i></i>难，<i></i><i></i>知晓<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>步<i></i>步<i></i>，走<i></i><i></i>江山鼎立。”
“<i></i>虽<i></i>经常骂<i></i>，<i></i>实际<i></i>，老<i></i><i></i>辈<i></i><i></i><i></i><i></i>运气，便<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>儿。”
“<i></i><i></i>宛城……<i></i>守<i></i>住吗？”
“<i></i>守<i></i>卵，再给<i></i>二十万<i></i>军，<i></i>儿<i></i><i></i>打烂。”
老<i></i>露<i></i>笑容，却很快，<i></i><i></i>沙风<i></i>咳嗽<i></i><i></i>。
“等明<i></i>，喘劲儿<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>两<i></i>糟老头，便再追<i></i><i></i>。”
“长老，马儿<i></i>跑死<i></i>，<i></i><i></i><i></i>问<i></i><i></i><i></i>儿，送<i></i>两匹？”
老<i></i>坚定<i></i>摇头，“<i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i>路<i></i>，<i></i><i></i>候<i></i>该再让<i></i>分<i></i>。<i></i><i></i><i></i>查<i></i><i></i>，<i></i><i></i>杀<i></i>东西，带<i></i>黑鹰门，<i></i>直<i></i>阻挠<i></i>儿。若<i></i>真<i></i>杀<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>帮<i></i><i></i>忙。”
沙风渐烈，吹<i></i>漫<i></i><i></i><i></i>泥黄。
老<i></i><i></i>咳<i></i>几声，嘶哑且<i></i>甘，“<i></i><i></i>玉<i></i><i></i>郎君，<i></i><i></i>白衣负剑，<i></i>杀尽<i></i><i></i><i></i>平<i></i>，何等<i></i>威风啊……咳咳。”
……
西蜀营<i></i>，徐牧抬<i></i>头，<i></i><i></i><i></i>周围<i></i><i></i>势。
临近绿洲，<i></i>再仅仅黄沙<i></i>貌，<i></i><i></i>许<i></i>沙谷石壁，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>巍峨。