踏踏踏。
米朗披<i></i>金甲，脚步踏<i></i>飞快，巴<i></i><i></i>马<i></i>跑<i></i><i></i>军帐<i></i>，将<i></i><i></i>该死<i></i>蜀使，拉<i></i><i></i>砍<i></i>。
待掀<i></i>帐帘，<i></i>见<i></i><i></i>侃侃<i></i>谈<i></i>赵惇，米朗露<i></i><i></i>冷笑。
“三位王<i></i>，<i></i>知<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>！<i></i>宛城<i></i>蜀<i></i>联军，已经攻<i></i><i></i><i></i>！”
“什<i></i>！”
军帐<i></i>，三<i></i>王<i></i><i></i>惊<i></i><i></i>身。
“<i></i>早<i></i><i></i><i></i>。”
米朗声音愤恨，“<i></i><i></i>蜀贼，向<i></i><i></i>狡诈<i></i>徒。什<i></i>蜀使，<i></i>非<i></i>缓兵<i></i>计！<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>！”
“<i></i><i></i>，将<i></i>蜀贼拖<i></i><i></i>，立即砍<i></i>。”
赵惇正襟危坐，<i></i>色<i></i>变。<i></i>入敌营，已经将<i></i>做<i></i><i></i><i></i>，<i></i>做<i></i><i></i>。
“战<i></i><i></i>即，<i></i>容耽误。<i></i><i></i>先<i></i><i></i>城，等<i></i>胜<i></i>回，再杀<i></i><i></i>蜀贼，祭<i></i><i></i>庆。<i></i>且，<i></i><i></i>候徐贼<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>质。”
王<i></i>庾须凝声<i></i>口。
“<i></i><i></i>，先将此贼打入<i></i>牢！”
余<i></i><i></i>两<i></i>王<i></i>，犹豫<i></i><i></i>，并<i></i><i></i>反驳。
米朗虽<i></i><i></i>愿，终归冷哼<i></i>声，踏步往营帐外走<i></i>。<i></i><i></i><i></i>，<i></i>位锥犬<i></i><i></i>王<i></i>，<i></i>两<i></i>很喜欢<i></i><i></i>唱反调。
等<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>灭<i></i><i></i>狗<i></i>王<i></i>。
“<i></i>征——”走<i></i>营帐，米朗<i></i>气风<i></i>。按<i></i><i></i>间<i></i><i></i>，哪怕徐贼<i></i>援，<i></i><i></i>赶<i></i>及<i></i>。<i></i><i></i>宛城<i></i>千疮百孔，两万余<i></i><i></i>马，哪<i></i>挡<i></i>住近十万<i></i><i></i>军。
灭<i></i><i></i>支联军，<i></i>西域，徐贼便<i></i><i></i><i></i><i></i>！
浩浩<i></i>胡<i></i>骑军，<i></i><i></i>明<i></i><i></i>，沉闷<i></i>牛角号<i></i>，<i></i>始呼啸<i></i>往营外冲<i></i>。紧随<i></i>方<i></i>，<i></i>弯刀盾卒，许<i></i><i></i>背<i></i>胡弓与箭壶，脚步踏<i></i>飞快。
。
站<i></i><i></i><i></i>营帐<i></i><i></i>，乌帕笑<i></i>合<i></i>拢嘴。<i></i>算<i></i>很<i></i>次<i></i><i></i>间，<i></i><i></i><i></i>光景<i></i><i></i>，徐贼<i></i><i></i><i></i>赶<i></i><i></i><i></i>。