婉拒<i></i>李<i></i>碗再打<i></i>桩<i></i>邀请，夜色<i></i>，徐牧走<i></i><i></i>王宫<i></i>院，坐<i></i>李<i></i>树<i></i>，挖<i></i><i></i>贾周留<i></i><i></i>暗信。
<i></i><i></i><i></i><i></i>，暗信<i></i><i></i>内容，与贾周<i></i>布局<i></i>关。兹<i></i>体<i></i>，贾周<i></i>谨慎，并非<i></i><i></i><i></i>理。
捧<i></i>书信，徐牧认真<i></i><i></i>许久，终归吁<i></i><i></i><i></i>口气。若<i></i><i></i><i></i><i></i>蜀，极<i></i><i></i>，<i></i><i></i>拦住贾周<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，贾周<i></i>临死<i></i>计，几乎<i></i>完<i></i><i></i>功。接<i></i><i></i><i></i>，便<i></i><i></i>何<i></i><i></i>效<i></i>利<i></i>，<i></i><i></i>重创<i></i>击。
<i></i><i></i>惜，<i></i><i></i><i></i><i></i>军议<i></i>，<i></i>位拄<i></i>木杖，<i></i><i></i>绝智<i></i>军师，<i></i>法再与<i></i>共商<i></i>。
“徐郎。”
正<i></i>徐牧<i></i><i></i>，才<i></i><i></i>姜采薇走<i></i><i></i><i></i>。将<i></i>件<i></i>氅，<i></i><i></i>披<i></i><i></i><i></i>身<i></i>。
“徐桥睡<i></i><i></i>。”
“先<i></i>睡<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>老军师，<i></i><i></i>诸葛老先<i></i>，<i></i><i></i><i></i>便做噩梦，哭<i></i>醒<i></i>。”
徐牧叹<i></i>口气，捏住<i></i>姜采薇<i></i><i></i>。
贾周<i></i><i></i><i></i>，虽<i></i><i></i><i></i><i></i>十余<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>城<i></i>，尚<i></i><i></i>少<i></i>百姓，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>祭奠。将官堂<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>纪念贾周，更<i></i>写<i></i>许<i></i><i></i>治军论卷，焚烧<i></i>贾周<i></i>将庙<i></i>。
“徐郎，<i></i>请节哀。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
徐牧点头。<i></i>结打<i></i>，终究<i></i>往<i></i>走，留给西蜀翻盘<i></i><i></i>间，已经<i></i><i></i><i></i>。
姜采薇侧<i></i>头，慢慢靠<i></i>徐牧<i></i>肩膀<i></i>。
“徐郎，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，西蜀儿郎<i></i>断埋骨青山。莲嫂<i></i>喜娘<i></i>边，让<i></i><i></i>问<i></i><i></i>，<i></i>否召集<i></i><i></i>妇<i></i>姑娘，像<i></i>徐<i></i>庄<i></i><i></i>，练习长弓，<i></i><i></i>保<i></i>卫<i></i>。”
“<i></i><i></i>。”
徐牧欣慰<i></i>笑。
。