。
“<i></i>找李逍遥，劳烦将先<i></i>喊<i></i><i></i>。”
三<i></i>扶剑<i></i>期，已经早<i></i><i></i>，<i></i><i></i>询问李逍遥<i></i><i></i>见，打算什<i></i><i></i>候，<i></i><i></i>舵主<i></i>位置接<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>接。”
走<i></i><i></i><i></i>李逍遥，将头甩<i></i><i></i>拨浪鼓。
“<i></i><i></i>怎<i></i>？”
徐牧<i></i><i></i>疑惑。<i></i><i></i>实打实<i></i>，尊重李逍遥<i></i><i></i>见，虽<i></i><i></i>，<i></i>舵主<i></i>名头确实<i></i>，<i></i>带<i></i>很<i></i><i></i><i></i>处。<i></i><i></i><i></i>，侠儿舵基本<i></i>融入西蜀<i></i>，哪怕换<i></i><i></i>舵主，问题<i></i><i></i><i></i>。
“做<i></i><i></i>舵主，便<i></i><i></i><i></i>处理很<i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i>回将官堂<i></i><i></i><i></i>，便<i></i>少<i></i>。徐蜀王，<i></i><i></i>赢<i></i>狗福<i></i>。”
“呃……加油。”
徐牧<i></i>知该怎<i></i>劝。唯<i></i><i></i><i></i>次双榜换<i></i>，<i></i><i></i><i></i>狗福<i></i><i></i><i></i><i></i>，让黄<i></i>舟给抢<i></i>。
<i></i>初<i></i><i></i>跟<i></i>司虎<i></i><i></i>，嚷嚷<i></i><i></i>练绝世神功<i></i><i></i>屁孩<i></i>，<i></i><i></i>拜<i></i>贾周<i></i>师，命运<i></i>齿轮已经<i></i>始转<i></i><i></i>。
“<i></i>逍遥，<i></i>打算再等几<i></i>？”
“三<i></i>。”
徐牧揉<i></i>额头，犹豫<i></i><i></i>，终归<i></i>答应<i></i>。侠儿舵<i></i>几<i></i>长老，<i></i><i></i>认识，巴<i></i><i></i><i></i>千秋万载<i></i>。
左右<i></i><i></i><i></i>，<i></i>双方<i></i><i></i>益<i></i>害，<i></i><i></i>候，等李逍遥长<i></i>，再<i></i>位置<i></i>回<i></i><i></i><i></i>。
约莫<i></i>怕徐牧<i></i>相信，李逍遥<i></i>重复<i></i><i></i>遍。
“<i></i>信<i></i>信，<i></i><i></i>赢<i></i>狗福？<i></i>比<i></i><i></i>三岁，怎<i></i><i></i>直输？蜀王，<i></i>信<i></i>信？”
“信……”
李逍遥满<i></i><i></i>笑<i></i>笑，才欢呼雀跃<i></i>跑<i></i>回<i></i>。
徐牧脸色<i></i>语，<i></i><i></i>真<i></i>赢<i></i>狗福，<i></i>西蜀幕僚<i></i><i></i>二<i></i>交椅，<i></i>干脆让<i></i>坐<i></i><i></i>。