“常老四叫<i></i>吃屎，<i></i>吃吗？”
徐牧<i></i><i></i><i></i>气。
“<i></i>吃……<i></i><i></i>凑<i></i>头闻<i></i><i></i>，便算交差<i></i>。”
徐牧叹<i></i>口气。<i></i>关系，像极<i></i><i></i><i></i>司虎。实际<i></i>，<i></i><i></i><i></i>将常威留<i></i><i></i>，问很<i></i><i></i>话。<i></i><i></i><i></i>，若<i></i>更变<i></i><i></i>态，使谋计异变，常威很<i></i><i></i><i></i>陷入绝<i></i>。
“<i></i>回吧。”
徐牧艰难吐<i></i><i></i>句。
司虎急忙跑<i></i>常威身边，<i></i><i></i>“清馆<i></i>打折，羊肉汤<i></i>新<i></i><i></i>几<i></i>”，<i></i><i></i>惜，常威<i></i><i></i>已决。
“常威，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>徐牧，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>哥儿，<i></i><i></i><i></i>记<i></i><i></i>句话。”
“<i></i>东<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
常威翻身<i></i>马。司虎顿<i></i>哭倒<i></i>路边。<i></i><i></i>随<i></i><i></i>护卫，<i></i>跟<i></i>常威<i></i><i></i>准备离<i></i>。
“<i></i>东<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>少爷，<i></i><i></i><i></i>……<i></i>别打<i></i>……”
徐牧抬<i></i>头，脸色沉默，“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>少爷<i></i>打，<i></i><i></i><i></i>间，很<i></i><i></i><i></i><i></i>打。”
常威<i></i>听明白，终究<i></i><i></i>再问，打<i></i>马鞭，喊<i></i>句“虎哥儿再见”，带<i></i>随<i></i><i></i><i></i>马，消失<i></i><i></i><i></i>外<i></i>蜀<i></i>。
“主公，常威入蜀，<i></i><i></i>件很奇怪<i></i><i></i><i></i>。”
殷鹄走近，将司虎扶<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>认真<i></i>口。
“傻虎，<i></i><i></i><i></i><i></i>漏什<i></i>吧？”
司虎瞪圆<i></i>眼睛，“怎<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>般聪明，<i></i><i></i><i></i>套常威<i></i><i></i><i></i>话，<i></i><i></i>何<i></i>套<i></i><i></i><i></i>话？”