<i></i><i></i>，昌源街。<i></i><i></i>官眷<i></i>居街，此<i></i><i></i>左丞令府<i></i>外<i></i>，<i></i><i></i><i></i>，<i></i>挤满<i></i>更<i></i><i></i><i></i>。连<i></i>刚回<i></i><i></i>司虎，听<i></i>消息<i></i>，<i></i>哭咧咧<i></i>跑<i></i><i></i><i></i>。
“牧哥儿，怎<i></i>，<i></i>军师怎<i></i>？”
徐牧泣<i></i><i></i>声，若非<i></i>殷鹄扶<i></i>，<i></i>怕<i></i>趔趄倒<i></i>。
神医陈鹊，整<i></i><i></i><i></i><i></i>失<i></i>神，刚走<i></i>府外，便冲<i></i>徐牧，屈膝<i></i>跪。
“蜀王……<i></i><i></i><i></i>知怎<i></i>回<i></i>，<i></i>军师刚入屋<i></i>，便<i></i>始咳血抽搐，症状与其兄<i></i><i></i>，恐怕，恐怕<i></i>回<i></i><i></i>力<i></i>！”
此话<i></i><i></i>，府外<i></i>长街，瞬间<i></i><i></i>数<i></i>悲哭，<i></i><i></i>间响<i></i><i></i><i></i>。短短<i></i><i></i>月<i></i><i></i>，<i></i><i></i>先<i></i>失<i></i><i></i>毒鹗，<i></i><i></i><i></i>，<i></i>失<i></i><i></i>东方<i></i>军师。
徐牧闭<i></i>闭目，匆匆踏<i></i>脚步，<i></i>往府<i></i>走。却<i></i><i></i><i></i>，被陈鹊死死拦住。
“蜀王，若<i></i>猜，<i></i>极<i></i><i></i><i></i>巫蛊<i></i>术！<i></i>请蜀王留步，莫<i></i>沾<i></i>坏<i></i>！”
哪怕徐牧<i></i>进，<i></i>此<i></i>，周围<i></i><i></i>拦<i></i><i></i><i></i><i></i>。司虎隐约间听明白<i></i>什<i></i>，吓<i></i>脸色苍白，死死抱住徐牧<i></i><i></i>腿。
街<i></i>急风骤<i></i>，四周围悲哭<i></i>声音，此<i></i>彼伏，远远<i></i><i></i>尽头。
待<i></i>竹架将尸首抬<i></i>，急风<i></i>吹，东方敬满脸<i></i>血<i></i>模<i></i>，<i></i>见呼吸，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>众<i></i><i></i><i></i>。
徐牧<i></i>忍再<i></i>，任由旁<i></i>搀扶<i></i>，<i></i>路痛泣，趔趄赶回<i></i>王宫。
“<i></i>军师诶，<i></i>司虎<i></i><i></i>白<i></i><i></i>送黑<i></i><i></i>。”
司虎跪<i></i>街路<i></i>，痛苦<i></i>捶<i></i>胸膛，<i></i>双牛眼，<i></i><i></i><i></i>哭<i></i>肿<i></i><i></i>。
“<i></i>送<i></i>老诸葛，<i></i>送老军师，<i></i><i></i><i></i><i></i>送<i></i>军师<i></i>……<i></i><i></i><i></i>军师<i></i>活<i></i><i></i>，<i></i>司虎愿<i></i><i></i>顿两<i></i>馒头，<i></i><i></i><i></i>打桩儿，<i></i><i></i><i></i>军师诶！”
<i></i>司虎<i></i>言，<i></i>几乎<i></i><i></i>毒<i></i><i></i>誓<i></i>。
。
<i></i>真<i></i>听者伤<i></i>，闻者落泪。<i></i><i></i>间，左丞令府外<i></i><i></i>群，哭<i></i>更加凄惨。