“南宫虹死<i></i>？”
坐<i></i>王座<i></i>，徐牧脸色<i></i>怔。<i></i>随即，<i></i>慢慢释<i></i>。<i></i><i></i>约猜<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>场<i></i>儒入蜀，原本<i></i>必胜<i></i>。<i></i><i></i>惜，<i></i><i></i>骂娘<i></i>陈方，直接搅坏<i></i>局势。
<i></i><i></i>，<i></i><i></i>死<i></i><i></i><i></i>，栽赃<i></i>西蜀头<i></i>。<i></i>疑，<i></i>祭台<i></i>吐血<i></i>南宫虹，便<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>选。
“主公，恐怕<i></i><i></i>场栽赃。再接<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>轮<i></i>祸<i></i>。”
<i></i>狗福认真<i></i>口。
徐牧点头。
常胜善<i></i>寻找破绽，走民<i></i><i></i>西蜀，诸<i></i>儒<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>迟早<i></i><i></i><i></i><i></i>轮。<i></i><i></i>，徐牧并<i></i>担<i></i>。
死<i></i>老儒，栽<i></i><i></i>头<i></i><i></i><i></i>何。换句更简单<i></i>话<i></i>，<i></i><i></i>西蜀<i></i>百姓，<i></i>姓<i></i><i></i><i></i>蜀王，<i></i><i></i>信北渝<i></i><i></i>外<i></i>。
答案<i></i>肯定<i></i>。<i></i>非<i></i>常胜<i></i><i></i>定计，<i></i>直试图混淆视听。
“主公，<i></i>骂脏话<i></i>陈儒<i></i>入宫！”
孙勋急急跑<i></i>。
徐牧并<i></i><i></i><i></i>外，让孙勋放<i></i>进<i></i>。
陈方<i></i>脸庞<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>惊慌<i></i>色。关<i></i>南宫虹<i></i>死，<i></i>简单<i></i>讲<i></i>两句。
“南宫虹<i></i>死，<i></i>非<i></i><i></i><i></i><i></i>闹。蜀王<i></i>需担<i></i>，<i></i>帮<i></i><i></i><i></i>，寻十<i></i>八<i></i>由头，将<i></i>闹<i></i>狗儿<i></i>给骂回<i></i>。”
<i></i><i></i>陈方<i></i><i></i><i></i>句，徐牧<i></i><i></i><i></i>信<i></i><i></i>。
“陈儒，<i></i><i></i><i></i>次<i></i><i></i>……”
“蜀王，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>设<i></i><i></i>儒<i></i>院。<i></i><i></i>候，便<i></i><i></i><i></i>少<i></i><i></i><i></i>才<i></i>，入蜀求<i></i>。”
徐牧沉默思量。
。