“蜀王昨夜，定<i></i><i></i>睡<i></i><i></i><i></i>。”
清晨，陈鹊<i></i><i></i><i></i>走<i></i>，见<i></i>徐牧<i></i>模<i></i>，脸色<i></i>惊。
“<i></i><i></i>。”
徐牧声音干哑，“再次劳烦先<i></i>，<i></i>管<i></i>什<i></i><i></i><i></i>灵药<i></i>材，<i></i>务必让<i></i>文将军，<i></i><i></i>活<i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>请蜀王放<i></i>。蜀王似<i></i><i></i><i></i>……”
“昨夜故<i></i>夜访，相谈甚欢。”
<i></i><i></i>惜<i></i><i></i>故<i></i>，终归<i></i><i></i>走进梦<i></i>，走<i></i>回<i></i><i></i>身边。
<i></i><i></i>线关，逗留<i></i>半月余<i></i><i></i>间，徐牧才叮嘱<i></i>番，离<i></i>楚州南<i></i>。<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>长<i></i>间陷入<i></i>北渝<i></i>战<i></i>，<i></i><i></i>西蜀<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>终归需<i></i>查访<i></i>番。
眼<i></i>，便<i></i>鲁雄<i></i>边<i></i>海船<i></i>宜，<i></i><i></i>重<i></i>。
<i></i>知<i></i>，<i></i><i></i>军师东方敬<i></i>定计，便<i></i>打造海船<i></i><i></i>，<i></i>海<i></i>绕入纪江<i></i><i></i>。<i></i><i></i>，鲁雄<i></i>边<i></i>重<i></i><i></i>重。<i></i>先<i></i>，连<i></i>韦春<i></i>赶<i></i><i></i><i></i>。
骑<i></i>马<i></i>，徐牧回转头，<i></i><i></i>眼<i></i>线关<i></i>方向。<i></i><i></i>希望，<i></i>文<i></i>早<i></i>醒<i></i>，哪怕<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>军打仗，<i></i><i></i>管<i></i>何，整<i></i>西蜀，<i></i><i></i>保<i></i><i></i>世富贵。
“<i></i><i></i>！”
<i></i><i></i>次，<i></i><i></i>随<i></i><i></i>殷鹄，<i></i>清晨<i></i>朝色<i></i>，震声<i></i>口。
共三千余<i></i>护卫，<i></i>路跟<i></i>徐牧，<i></i>始往南海东南侧<i></i>方向，<i></i>路<i></i>军。
……
“海<i></i>车夫？”
南海苍梧州，<i></i>处<i></i><i></i>眼<i></i>礁石营<i></i>，韦春疑惑<i></i><i></i>口。
很明显，<i></i><i></i>次<i></i>并<i></i><i></i>明白徐牧<i></i><i></i>思。