。
“<i></i><i></i><i></i>吧，城<i></i><i></i>奸细<i></i><i></i><i></i>调兵离<i></i>，<i></i>通传给高舟。<i></i>高舟老儿，肯定<i></i>高兴坏<i></i>。既<i></i>此，便让<i></i>先高兴<i></i>轮，让<i></i><i></i><i></i>，<i></i>东方敬真<i></i>眼拙<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>声东击西<i></i>计。”
“<i></i>实际<i></i>，<i></i><i></i><i></i>次极<i></i><i></i>机<i></i>。<i></i><i></i>候，让<i></i>西蜀<i></i>胜<i></i>轮，鼓舞士气<i></i>。”
……
两<i></i><i></i><i></i>，<i></i>定东关<i></i>，浩浩<i></i>北渝<i></i>营。
“调兵！<i></i>跛<i></i>真调兵<i></i>！”
<i></i>军帐<i></i>，高舟脸色狂喜，“<i></i>先<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>费几番周折，<i></i>曾<i></i>，跛<i></i>东方敬<i></i>徒<i></i>虚名！哈哈哈，<i></i>真<i></i><i></i><i></i>，<i></i>高舟<i></i><i></i>声东击西<i></i>计！<i></i>，<i></i>啊！”
<i></i>帐<i></i>，许<i></i><i></i>世<i></i>将军，听见高舟<i></i><i></i>番话，<i></i><i></i>脸色狂喜。唯<i></i>申屠冠，皱<i></i>眉<i></i>知<i></i><i></i>什<i></i>。
“传令，让北关外<i></i>黄<i></i>舟，准备佯攻北关！<i></i>此<i></i><i></i>，跛<i></i><i></i>底焦急，<i></i>怕<i></i><i></i>始<i></i>二轮<i></i>调兵！”
高舟神色倨傲，“另外，<i></i>定东关<i></i>，暴露<i></i>北渝虚兵计<i></i>破绽，让跛<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>虚兵计，将<i></i>军偷渡<i></i>北关，被<i></i><i></i>穿<i></i>。呵呵，若<i></i>跛<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>计，<i></i>表<i></i><i></i>定很精彩。”
“军师威武！”
<i></i><i></i>，<i></i>知<i></i>哪<i></i>世<i></i><i></i>，忽<i></i>高喊<i></i>声。紧接<i></i>，整<i></i><i></i>军帐<i></i>，<i></i><i></i>间<i></i><i></i>喝彩<i></i>声音。
高舟脸色更欢，“<i></i>先<i></i><i></i><i></i>，常胜做军师<i></i><i></i>候，<i></i>够胆气，亦<i></i>敢<i></i>跛<i></i><i></i>计，单单<i></i>此，便落<i></i><i></i>乘。此番由<i></i><i></i><i></i>，跛<i></i>必败<i></i>疑。”
“再传令，定东关<i></i><i></i><i></i>营，减少士卒巡逻，减少军灶，若<i></i><i></i>，士卒便藏<i></i>营帐<i></i>，营造<i></i>军<i></i>数<i></i>足<i></i>迹象。”
“连环<i></i>计，跛<i></i><i></i>何化解啊——”
<i></i>等高舟<i></i>完，<i></i>原本停<i></i><i></i>喝彩声，<i></i>适<i></i>响<i></i><i></i><i></i>。