羊倌闭目点头，满头苍<i></i>飘<i></i>。
“申屠将军，<i></i>宛关<i></i>局势，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>求<i></i><i></i><i></i>功啊。”
<i></i>功<i></i><i></i>，即<i></i>稳住守势，避免<i></i>蜀<i></i><i></i>战。
申屠冠脸庞<i></i>怔，<i></i>随即苦笑<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>，请申屠将军放<i></i>。<i></i><i></i><i></i>觉<i></i>，<i></i>军师常胜<i></i>很快回<i></i>。<i></i>回<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>言。”
“军师，<i></i>亦<i></i><i></i><i></i>感觉。”
羊倌<i></i>笑，“<i></i>，<i></i><i></i>与申屠将军，便先紧守<i></i>宛关，静待<i></i>北渝<i></i><i></i>军师归<i></i>！”
……
北<i></i>，河州。
常胜<i></i><i></i>马车，<i></i><i></i>迎接<i></i>乐青，露<i></i>笑容<i></i><i></i>，<i></i><i></i>始陷入<i></i>沉思。
按<i></i>计划，<i></i>需<i></i><i></i>河州<i></i>边，暂<i></i>逗留<i></i>两<i></i>月。<i></i><i></i>才<i></i><i></i>折返，<i></i>恪州<i></i>诱饵，<i></i>破西蜀。
<i></i>惜，江南<i></i><i></i><i></i>青凤，慧眼<i></i>炬，需<i></i>解决。
垂<i></i>头，此<i></i><i></i>常胜<i></i><i></i>，<i></i><i></i>关<i></i>青凤<i></i><i></i>报。并<i></i>算<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>像<i></i>突<i></i>冒<i></i><i></i><i></i>。
“西域<i></i>回<i></i>。若<i></i>西域<i></i>，该<i></i><i></i><i></i><i></i>原<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>偏偏<i></i>戴<i></i><i></i>具……”
常胜呼<i></i>口气，<i></i>向旁边。
“阎辟，若<i></i><i></i>杀<i></i><i></i>聪明<i></i>，该<i></i>何做？”
“<i></i><i></i><i></i>暗杀。”
“<i></i>妥，西蜀<i></i>每<i></i><i></i>重<i></i><i></i><i></i>，徐蜀王<i></i>派<i></i><i></i>暗卫，<i></i><i></i>死士<i></i>保护。”