东方敬摇头，“<i></i>急，若<i></i>猜，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>北渝<i></i>援军。先等援军<i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i>定东关<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>万<i></i>守卒，若<i></i>陈忠<i></i>迟——”
“长弓，放<i></i>吧。”
东方敬笑<i></i>笑，“<i></i><i></i>知，<i></i>善<i></i>度势。高舟打<i></i><i></i><i></i>久，连护城河<i></i><i></i><i></i>，<i></i>甚至<i></i><i></i><i></i>失望。”
<i></i><i></i><i></i><i></i>护城河，才算贴近城墙，<i></i>始新<i></i>轮<i></i>先登抢关，或者破<i></i>城门。<i></i>已经五阵<i></i><i></i>马<i></i>，北渝<i></i>军势，除<i></i>战损<i></i><i></i>战损。
<i></i>高<i></i><i></i><i></i>高舟，此刻<i></i><i></i><i></i>脸色恼怒。
“<i></i>跛<i></i>，令<i></i><i></i>点刮目相<i></i><i></i>。哼，<i></i>少<i></i>懂<i></i><i></i>守城<i></i>本<i></i>。”
“军师，<i></i><i></i><i></i>战损——”
“<i></i><i></i><i></i>听。”
高舟摇头，“传<i></i><i></i>军令，<i></i><i></i>退<i></i>，<i></i>军继续攻城！<i></i><i></i>夜，便<i></i><i></i><i></i>紧<i></i><i></i>候！”
……
长阳，皇宫。
<i></i>接<i></i>申屠冠<i></i>信，常四郎<i></i>完<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>骂娘。
<i></i>明明<i></i><i></i>死令，让高舟<i></i>死守<i></i>主。却<i></i>曾<i></i>，<i></i>位老世<i></i><i></i>推<i></i><i></i><i></i>智囊，<i></i><i></i><i></i>胆，敢带<i></i><i></i>军<i></i>叩关。
<i></i>知<i></i>，守定东关<i></i><i></i>，<i></i><i></i>跛<i></i>，<i></i>今<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>谋！哪怕常胜<i></i><i></i><i></i>候，亦<i></i>敢随<i></i><i></i>兵。
“<i></i>老匹夫，<i></i>怎<i></i>敢<i></i>，<i></i>真<i></i>跛<i></i><i></i>泥捏<i></i>？”
常四郎沉<i></i>目光，<i></i><i></i><i></i>方，<i></i><i></i><i></i>气<i></i><i></i>敢喘<i></i>老世<i></i>主。
<i></i>忽<i></i>明白，<i></i>分明<i></i><i></i><i></i><i></i>戏，将北渝<i></i>西蜀<i></i>战火，彻底挑<i></i><i></i><i></i>。
“主公，定东关<i></i>势，已经<i></i><i></i>危急<i></i>刻。若<i></i><i></i>，干脆全军攻略，<i></i>蜀<i></i><i></i>决死战！”