。
<i></i>马车<i></i><i></i>，正<i></i>易容<i></i><i></i><i></i>常胜。接<i></i><i></i>，便<i></i>循<i></i>南方<i></i>林<i></i><i></i><i></i>，<i></i>接管先<i></i><i></i>候，让北渝王暗<i></i>调<i></i><i></i>藏军。
<i></i><i></i>支藏军，将<i></i>反剿截杀西蜀王<i></i>重头戏，共<i></i>近四万<i></i>。<i></i><i></i>调集<i></i><i></i>，颇费<i></i><i></i>番力气。
<i></i><i></i>，先<i></i>送<i></i><i></i><i></i><i></i>报<i></i><i></i>，<i></i>位徐蜀王，<i></i><i></i>救陈水关，终归选择<i></i>打援。<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>度势与判断，并<i></i><i></i>。<i></i><i></i>次，将<i></i><i></i>鲤州<i></i><i></i><i></i>山峦密林，配合申屠<i></i>，进<i></i><i></i>场惊<i></i><i></i>魄<i></i>反剿。
“军师，<i></i><i></i><i></i>带<i></i><i></i><i></i><i></i>？”
“<i></i><i></i>。”
常胜摇头，“扮<i></i>山<i></i><i></i>赶马夫即<i></i>，若<i></i><i></i>数<i></i><i></i>，徐蜀王<i></i>斥候<i></i><i></i>，<i></i>怕<i></i>被<i></i>警觉。”
“<i></i>军师<i></i><i></i>北渝……何等重<i></i><i></i><i></i>，岂<i></i><i></i>此冒险。”
常胜平静<i></i>笑，“放<i></i>吧，<i></i><i></i><i></i>，<i></i>瞧<i></i><i></i><i></i>模<i></i>，哪怕碰<i></i>蜀<i></i>斥候，<i></i>定<i></i>认<i></i><i></i><i></i>。并非<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>徐蜀王此<i></i>，<i></i><i></i>胡闹。千等万等，<i></i><i></i>容易，<i></i>常胜才避<i></i>跛<i></i>耳目，<i></i>河州长途折返，引徐蜀王入局。<i></i><i></i><i></i>机<i></i>，若<i></i><i></i><i></i><i></i>失<i></i>，<i></i>怕<i></i><i></i><i></i><i></i>再<i></i><i></i>。”
阎辟沉默<i></i><i></i>，终究<i></i><i></i><i></i>什<i></i>，转<i></i>身交代<i></i>商舵<i></i><i></i>，才按<i></i><i></i>，取<i></i><i></i>辆老马车，载<i></i>“模<i></i>普通”<i></i>常胜，往藏军<i></i><i></i>方赶<i></i>。
黄昏<i></i><i></i>，<i></i>近<i></i>冬，偌<i></i><i></i><i></i>片山峦密林，处处<i></i><i></i>死寂<i></i>像。
<i></i>等月色<i></i>空，蓦<i></i>间，<i></i>山峦密林<i></i>某<i></i>处，<i></i>声惊颤<i></i>呼喊，忽<i></i>响彻<i></i><i></i>际。
“敌袭——”
营<i></i><i></i>，四周围<i></i><i></i>马嘶与怒喊。
申屠<i></i>冷<i></i>脸，掀<i></i><i></i>军帐，披甲按刀，冷冷踏<i></i><i></i><i></i>。
“申屠将军，敌军袭营！”