“族兄，<i></i>若<i></i><i></i>劝劝——”
“<i></i>再<i></i>吧。”
申屠冠沉<i></i>沉脸色，重新理<i></i><i></i>遍袍甲，才骑<i></i>马追<i></i>。
被簇拥<i></i>其<i></i><i></i>高舟，回头<i></i>见<i></i><i></i>，皱<i></i>皱眉。
“申屠将军，莫<i></i><i></i><i></i><i></i>拦<i></i>？”
“军师，<i></i>军<i></i>征，<i></i><i></i>让<i></i><i></i>明白此<i></i><i></i>目<i></i>。若<i></i><i></i>，军师<i></i>真<i></i>攻打定东关？”
“申屠将军，<i></i><i></i><i></i>西路<i></i>将，<i></i>需听<i></i><i></i>军命即<i></i>。其余<i></i><i></i><i></i>，莫<i></i><i></i>问。”
高舟淡笑。
<i></i>高舟身边，两<i></i>高<i></i><i></i>世<i></i><i></i>将，亦<i></i>抬<i></i><i></i>，指<i></i>申屠冠，勒令<i></i>立即<i></i>退。
“住口！”
申屠冠怒声<i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i>名将，<i></i>何<i></i>受<i></i><i></i><i></i>憋屈。哪怕<i></i>北渝王常<i></i>棠，<i></i><i></i><i></i><i></i>客客气气<i></i>。先<i></i><i></i>常胜<i></i>军师，更<i></i>与<i></i><i></i><i></i><i></i>足。
<i></i><i></i>倒<i></i>，<i></i><i></i><i></i>知哪儿冒<i></i><i></i><i></i>老货，便<i></i>将整<i></i>鲤州<i></i>局势，带入险境。
“军师<i></i>知，<i></i>申屠冠<i></i>西路<i></i>将。若<i></i><i></i><i></i>口，军师信<i></i>信，<i></i>十万<i></i>至少<i></i><i></i>半，<i></i>跟<i></i>回<i></i>宛关。”
“申屠冠！”
高舟冷<i></i>脸，再度回头。
“<i></i><i></i>问<i></i>次，军师此<i></i>，欲<i></i>何<i></i>？”
“哼，<i></i><i></i><i></i>定计。”
“定什<i></i>计？”
申屠冠皱眉。
“佯攻定东关。”
申屠冠眯眼，“声东击西<i></i>策，<i></i>入<i></i><i></i>跛<i></i><i></i>法眼。”
“并<i></i><i></i><i></i>声东击西。”
高舟冷笑，“战<i></i>胶<i></i>，莫非<i></i><i></i>，<i></i>任其<i></i>直胶<i></i><i></i><i></i>？”