?“<i></i><i></i>，田兄<i></i><i></i>思<i></i>，让<i></i>带<i></i><i></i>三<i></i>书<i></i>，<i></i><i></i>迁<i></i>内城？”
“徐坊主，确<i></i><i></i>此。左右<i></i><i></i><i></i>迁<i></i>内城，<i></i><i></i><i></i>预备<i></i>架马车。”
“另外，<i></i><i></i>酬金。”
<i></i>怀<i></i>摸<i></i><i></i>袋鼓鼓<i></i>银<i></i>，田松<i></i>色凝重，“<i></i><i></i>头<i></i>二百两银<i></i>，<i></i>瞒徐坊主，<i></i><i></i>两未取。”
徐牧沉<i></i>脸，若<i></i>迁<i></i>内城，<i></i><i></i>疑<i></i><i></i>笔极其划算<i></i>买卖，<i></i><i></i><i></i>顺路<i></i>趟，凭<i></i>司虎<i></i>及陈盛几<i></i>，即便遇<i></i><i></i>剪<i></i>山匪，<i></i>足够应付。
<i></i>，<i></i><i></i>未打算迁<i></i>内城。
回<i></i>头徐牧<i></i><i></i>，<i></i>知何<i></i>，已经围<i></i><i></i><i></i>圈<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>苦民村妇，目光皆<i></i>唯唯诺诺。
“徐坊主，且拿<i></i>银<i></i>，<i></i>须客气。”田松继续<i></i>口，“迁<i></i>内城<i></i><i></i>，徐坊主记<i></i>，务必<i></i><i></i>信儿。”
“田兄，<i></i>并未打算离<i></i>望州。”徐牧叹<i></i>气<i></i>口。
“徐坊主，<i></i>等<i></i>候<i></i>，莫<i></i>再<i></i>玩笑。”田松微微<i></i>悦，“望州城<i></i>，<i></i><i></i>难民<i></i>闹<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>带<i></i><i></i>回<i></i>整顿。”
“<i></i>请徐坊主，<i></i>路<i></i><i></i>。”
“田兄，<i></i>讲<i></i><i></i>，<i></i>并<i></i>打算——”
“徐坊主，<i></i>空再<i></i><i></i>饮酒。”
田松似<i></i>听<i></i>见<i></i>般，冲<i></i>三<i></i>书<i></i>，急匆匆打<i></i><i></i>招呼，便<i></i>往外走<i></i>。
随<i></i><i></i>七八<i></i>官差，<i></i>急忙提<i></i>马灯转身。
“田兄。”徐牧咬<i></i>牙，终究<i></i>追<i></i><i></i>两步。
“<i></i>并<i></i><i></i>内城<i></i>打算。”
“徐坊主，莫<i></i>玩笑。”田松夹<i></i>马腹，声音越<i></i><i></i>凝重，“二百两银<i></i>，足够<i></i><i></i>内城<i></i>边，重新<i></i><i></i><i></i>酒坊庄<i></i>。”
“望州城风雨飘摇，谁<i></i><i></i><i></i><i></i>，哪<i></i><i></i>狄<i></i>便杀入<i></i>城。”
“北狄破关，几十万百姓逃难南<i></i>，算<i></i><i></i><i></i><i></i>，雍关外<i></i>城口，<i></i>头京观堆<i></i><i></i><i></i>座<i></i>山。”