?“乡野老妓！羞煞<i></i><i></i>！”
书<i></i>汪云，正叉<i></i>腰，<i></i><i></i><i></i>放厥词。
冷<i></i>丁<i></i>——
<i></i><i></i><i></i>影冲<i></i>，重重<i></i>记抬踹，便将<i></i>整<i></i>，踹翻<i></i><i></i>泥<i></i><i></i>。
“何<i></i>！”
汪云趔趄<i></i><i></i>身，刚<i></i>转头<i></i>骂。
啪！
<i></i><i></i><i></i>记耳光，将<i></i>扇<i></i>头昏目眩，待缓<i></i>神，<i></i>才战战兢兢<i></i>抬<i></i>头。
<i></i><i></i><i></i>知何<i></i>，庄<i></i><i></i><i></i><i></i>位<i></i>东<i></i>，已经冷冷站<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
“拿刀<i></i>！”徐牧冷声怒喝。
“东<i></i>……”
“拿刀！”
周洛缩<i></i>缩脖<i></i>，急忙<i></i>步走近，<i></i>朴刀递<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>纪律令，胆敢亵玩<i></i><i></i>，<i></i>斩！”
雨幕<i></i>，抽刀<i></i>鞘<i></i>声音传<i></i>极远，汪云<i></i>才吓<i></i>脸色<i></i>白，急忙<i></i><i></i>摸入怀<i></i>，取<i></i><i></i><i></i>摞<i></i>银<i></i>，递<i></i>徐牧<i></i><i></i>。
徐牧<i></i><i></i><i></i><i></i>。
此刻，<i></i><i></i>头充满<i></i>怒<i></i>，并非<i></i><i></i>汪云，<i></i><i></i><i></i><i></i>吃<i></i><i></i>世<i></i>。
“东<i></i>！东<i></i>！<i></i>逃<i></i><i></i><i></i>！<i></i>并未侮<i></i><i></i><i></i>身<i></i>！”喜娘急忙爬<i></i>，拼命拉<i></i>徐牧<i></i><i></i>臂。
“并未打<i></i>桩啊。”汪云<i></i>哭<i></i>嚎啕，<i></i>断冲<i></i>徐牧磕头。
“徐郎！莫<i></i>杀<i></i>。”姜采薇<i></i>跑<i></i><i></i>，<i></i>声劝阻。
徐牧闭<i></i>闭眼，<i></i><i></i>身，将<i></i><i></i><i></i>朴刀，冷冷丢<i></i>泥<i></i><i></i>。
“<i></i>位东<i></i>，<i></i>等知。”
屋头<i></i>，另外两位书<i></i>，<i></i>脸色<i></i>惊，顾<i></i><i></i>雨幕涟涟，急步走<i></i>徐牧<i></i><i></i>。
“再<i></i><i></i><i></i>次，<i></i>杀<i></i><i></i>。”徐牧睁<i></i>眼睛，目光冷<i></i><i></i>怕。
汪云见<i></i><i></i><i></i>幕，更<i></i>剧烈抖<i></i>身<i></i>，<i></i><i></i><i></i>敢<i></i>。