眼<i></i><i></i>离庄<i></i><i></i>远<i></i>，<i></i><i></i>，周遵周洛两<i></i>，急急拍马<i></i>回，脸色<i></i>满<i></i>焦急。
听<i></i>，徐牧<i></i>底<i></i><i></i>咯噔。
<i></i><i></i>死<i></i>死<i></i>，怎<i></i><i></i><i></i>候<i></i>被山匪剪<i></i>。
“<i></i>少<i></i>？”
“约<i></i>二三十！东<i></i>，<i></i><i></i><i></i>老北山<i></i><i></i>！”
老北山，二<i></i>王。
“司虎，<i></i>马车停<i></i>。”
剪<i></i><i></i>，必<i></i><i></i><i></i>树桩<i></i>类<i></i>东西堵住林路，驾马往<i></i>撞，<i></i><i></i>死<i></i>更快。
“吊卵<i></i>，请<i></i><i></i><i></i>车。”
抽<i></i>长剑，徐牧<i></i>色<i></i>沉，周福<i></i>仅剩<i></i><i></i><i></i>走堂<i></i>厮，<i></i>紧紧列<i></i>马车<i></i>。
缩<i></i>马车<i></i><i></i>范谷汪云，原本<i></i>抱<i></i>头<i></i>敢<i></i>，被李<i></i>婉气<i></i>踢<i></i>几脚，才哆嗦<i></i><i></i>抱<i></i>铁棍，仓皇跳<i></i>马车。
“让马。”司虎怒吼<i></i>声，倒提长马刀，几步走<i></i><i></i>。待周洛翻身<i></i>马，便立即跨<i></i><i></i><i></i>。
“东<i></i>，先<i></i><i></i><i></i><i></i>坡，远远<i></i><i></i>庄<i></i><i></i>边，似<i></i><i></i>安全<i></i>。”摘<i></i>铁弓，周洛吐<i></i><i></i>句。
徐牧<i></i>头<i></i>阵舒服，离<i></i>庄<i></i>，<i></i><i></i>担<i></i><i></i>，莫<i></i><i></i>姜采薇<i></i><i></i><i></i><i></i>安危。
此<i></i>离<i></i>庄<i></i>，已经<i></i><i></i>几<i></i>，回<i></i><i></i>路，便<i></i>眼<i></i>。
“列位，杀<i></i><i></i><i></i><i></i>波，<i></i>等便<i></i>回<i></i>，睡床吃饭，热水洗身！本东<i></i>且问<i></i>句，敢战否！”
围<i></i>马车<i></i><i></i>，即便<i></i>范谷汪云两<i></i>，眼神<i></i><i></i>露<i></i>憧憬<i></i>光。
“<i></i><i></i>！”司虎拖<i></i>长马刀，<i></i>林<i></i><i></i>泥<i></i><i></i>，划<i></i><i></i><i></i>长长<i></i>印<i></i>。
密林间，<i></i>袭熟悉<i></i>厚重<i></i>影，重新骑<i></i>匹新马，缓缓踏步<i></i><i></i>，层层<i></i>黑色袍甲，迎<i></i>夜风，被阵阵拂<i></i>。