?<i></i><i></i>半<i></i><i></i>间，顾鹰重新回<i></i>水榭书院。
“卢<i></i>钟被柳枝抽<i></i><i></i>……烂粽，差点<i></i>死<i></i>。三十<i></i><i></i><i></i>恶<i></i>流民<i></i>汉<i></i>，<i></i>被<i></i>东<i></i>打折<i></i>双腿，哭<i></i>爬<i></i>渭城。”
“官坊老吏，<i></i>及七八<i></i>官差，被<i></i>东<i></i>吊<i></i>塔楼<i></i>，听<i></i>吊<i></i><i></i>夜。”
袁陶仰<i></i>苍白<i></i>脸，咳<i></i>两声<i></i><i></i>，声音嘶哑且带<i></i><i></i>笑。
“<i></i>难<i></i>霸气<i></i><i></i>回。”
“主<i></i>，<i></i><i></i>儿<i></i><i></i><i></i>太<i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i>。”袁陶叹<i></i><i></i>口气，“<i></i>东<i></i><i></i>底，终归<i></i><i></i><i></i><i></i>气<i></i>。<i></i>边关<i></i>死<i></i>论，回<i></i>内城，却<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>盘<i></i>，差点被<i></i>摔<i></i>。”
“晌午<i></i><i></i><i></i><i></i>趟<i></i>司坊，留句话儿。”
“<i></i>间<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
袁陶撑<i></i>身<i></i>站<i></i><i></i>，步履隐隐<i></i><i></i>摇晃。
“主<i></i>……暮云州<i></i>神医李望儿，<i></i>几<i></i>便<i></i>赶<i></i>长阳。”
袁陶<i></i><i></i>答话，沉默<i></i><i></i>走<i></i>几步，走<i></i><i></i>湖岸边。<i></i>湖风吹<i></i>，撩<i></i><i></i><i></i><i></i>长袍。
公<i></i>白衣胜雪，<i></i><i></i><i></i>染寒霜。
……
“停马！”
“呼！”
四百<i></i>骑<i></i><i></i>影，<i></i>马蹄湖<i></i><i></i>，整齐<i></i>序<i></i>停<i></i>。
停蹄<i></i>声音，瞬间惊<i></i><i></i>许<i></i><i></i>。
“妇<i></i>背弓，男儿带刀！”庄<i></i><i></i><i></i>青壮，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>什<i></i><i></i><i></i>。
待许<i></i><i></i>带<i></i>刀弓<i></i><i></i>，<i></i><i></i>站稳，<i></i>见徐牧<i></i>影<i></i><i></i>候，<i></i><i></i>两<i></i><i></i>，<i></i>纷纷红<i></i>眼睛。
“东<i></i>啊！”
“<i></i>东<i></i>回<i></i><i></i>！”
整<i></i>马蹄湖庄<i></i>，<i></i><i></i>间<i></i>变<i></i>热闹<i></i><i></i>。
塔楼<i></i><i></i>老秀才，抬腿<i></i>醉醺醺<i></i>陈打铁踹飞，随即便哭<i></i>喊<i></i>往<i></i>急奔。
“<i></i>儿！<i></i>儿！<i></i>儿李破山！”