?“皇帝<i></i>敢挡，官军<i></i>敢挡，偏偏<i></i><i></i><i></i>侠儿挡<i></i>！”
“牧哥儿，<i></i>救吧！”
徐牧咬<i></i>牙，<i></i>何尝<i></i><i></i>。认真<i></i><i></i>，诸葛范更<i></i><i></i>半<i></i>师<i></i>。<i></i><i></i>等<i></i>况<i></i><i></i>，若<i></i>暴露身份，<i></i>仅<i></i><i></i><i></i>几<i></i>，连<i></i>马蹄湖<i></i>徐<i></i>庄，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>死。
“东<i></i>，杀<i></i>杀！”
<i></i>场<i></i>几<i></i><i></i>，<i></i>色<i></i>焦急<i></i>比。
徐牧沉默<i></i><i></i><i></i><i></i>话，<i></i><i></i><i></i>很清楚，<i></i>位金刀狄<i></i>将军，并非<i></i>泛泛<i></i>辈，即便与诸葛范拼<i></i><i></i>刀，整<i></i><i></i><i></i>浑<i></i><i></i>惧。
其<i></i><i></i>诸<i></i>狄<i></i>护卫，<i></i>悍勇<i></i>比，抬刀<i></i>间，便<i></i><i></i>冲<i></i><i></i>侠儿身<i></i>，留<i></i><i></i><i></i>血口<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>，<i></i>百<i></i>侠儿，已经被围剿<i></i><i></i>剩<i></i>几。尸体滚入河<i></i>，<i></i><i></i><i></i>被河水泡<i></i>僵直。
估计<i></i><i></i>侠儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>帮<i></i><i></i>狄<i></i>，居<i></i><i></i>此难<i></i>付。
“卫丰，铁弓。”
卫丰怔<i></i>怔，<i></i>敢<i></i>言，急忙摘<i></i><i></i>铁弓，递<i></i>徐牧<i></i><i></i>。
徐牧深吸<i></i><i></i>口气，<i></i>观察<i></i>弓狗<i></i>射箭<i></i>法，其<i></i><i></i>技巧虽<i></i><i></i>算掌握，<i></i>比<i></i>司虎<i></i>帮<i></i>，<i></i>歹<i></i><i></i><i></i>台<i></i>。
搭弓捻箭。
徐牧冷冷闭<i></i><i></i><i></i>眼睛，紧盯<i></i><i></i>方<i></i><i></i>静。
<i></i><i></i><i></i>身<i></i>，司虎等<i></i>，<i></i>纷纷跟<i></i>摘弓，瞄<i></i><i></i><i></i>方。
偌<i></i><i></i>街<i></i><i></i>，诸葛范拖<i></i>瘸腿，怒吼<i></i>逼退几<i></i>狄<i></i>，仗<i></i><i></i><i></i><i></i>剑，<i></i><i></i>管<i></i>顾<i></i><i></i><i></i>剑招，往狄<i></i>将军刺<i></i>。
“崩弦！”徐牧低声怒喝。
五六支箭矢，透<i></i>寒冷<i></i>雨幕，穿杀二三<i></i>，<i></i>其<i></i><i></i>枚箭矢，更<i></i>直直往骑马<i></i>狄<i></i>将军射<i></i>。
狄<i></i>将军惊恐回<i></i>头，<i></i><i></i>金刀横<i></i>身<i></i>。