“<i></i>皇叔莫、莫急，<i></i>等<i></i>再<i></i>外头<i></i>镇<i></i>问问，或<i></i><i></i>良药。”袁安<i></i><i></i><i></i>，彻底红<i></i>眼睛掉泪。
“莫<i></i><i></i>。”袁陶平静<i></i>抬<i></i>头，<i></i>向徐牧，“吾弟，入朝<i></i><i></i><i></i>，便交给<i></i><i></i>。<i></i>与<i></i><i></i>岳祖，<i></i><i></i><i></i><i></i>方便再入皇宫，除非<i></i><i></i>，<i></i><i></i>靠<i></i><i></i><i></i><i></i>拳头打进<i></i>。”
徐牧<i></i>身，再度长揖。
“先<i></i>外<i></i>走走吧，<i></i><i></i>岳祖，估计<i></i>快回<i></i>。<i></i>空<i></i>话，<i></i>见见杨复。”
“<i></i>谢侯爷。”
徐牧刚转身，<i></i><i></i>头，袁陶<i></i>剧烈咳<i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i>，便<i></i>响<i></i>木刀刮毒<i></i>声音。
……
营<i></i><i></i>东边，徐牧停<i></i><i></i>脚步，远远<i></i>，便<i></i>见<i></i><i></i><i></i>老将，<i></i><i></i>戴头盔，随<i></i><i></i>将满头苍<i></i>披散<i></i><i></i>。
<i></i>正教习<i></i>两<i></i>刚入伍<i></i>士卒，教<i></i>急<i></i>，<i></i>涨红脸色，挨<i></i>踹<i></i><i></i>脚。
“滚<i></i>再练十遍。”
老将回<i></i>身，<i></i>眼望见<i></i><i></i><i></i>徐牧。
“徐牧拜见杨将军。”徐牧躬身<i></i>揖，胸口酸<i></i>难受。
“咦？<i></i>便<i></i><i></i>东<i></i>，侯爷先<i></i>便与<i></i>提<i></i>。”杨复并<i></i>任何异常，拉<i></i>徐牧<i></i><i></i>，便直接坐<i></i><i></i><i></i>截树桩<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i>，<i></i>什<i></i><i></i>候入朝。”
“便<i></i><i></i>两<i></i><i></i>。”风雪<i></i>，徐牧声音干哑，“杨将军，或许<i></i><i></i>其<i></i><i></i>法<i></i>。”
“<i></i>法<i></i><i></i>。”杨复笑<i></i>摆<i></i>，“<i></i>与侯爷商量<i></i>许久，<i></i>剩<i></i><i></i>法<i></i>。”
“<i></i>狗相狡猾<i></i>紧，<i></i><i></i>瞒<i></i><i></i>，并非<i></i>易<i></i>。三十万银<i></i>固<i></i><i></i>少，<i></i>终归<i></i><i></i><i></i><i></i>件<i></i><i></i>筹码。”
“<i></i>瞧<i></i>，<i></i>连<i></i>头<i></i>削干净<i></i>，便<i></i>怕狗相认走<i></i>眼。<i></i><i></i>候，若<i></i>辰<i></i>急<i></i>话，便让<i></i>先喝<i></i>碗烈酒。”