“军师呢。”
“尚<i></i>屋<i></i>。”
徐牧胸膛<i></i>涩，<i></i><i></i><i></i>拜访劝谈，<i></i>怕惊扰，惹贾周<i></i>喜。
……
直至夜深，徐牧<i></i>未回府。
<i></i>座<i></i><i></i><i></i>扶风城，虽<i></i>算<i></i><i></i>栖身<i></i><i></i>，<i></i>随<i></i>局势<i></i>恶化，<i></i>考虑<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>太<i></i>。
“东<i></i>，军师让<i></i><i></i><i></i>。”终<i></i>，陈盛单臂举<i></i>灯笼，兴奋<i></i>走<i></i><i></i><i></i>。
顾<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>卷宗，徐牧急急拔<i></i>脚步，便往<i></i>疾<i></i>。
“陈盛，<i></i>带<i></i>守<i></i>屋外。”
推<i></i>门，<i></i>油灯<i></i>摇曳<i></i><i></i>，徐牧便<i></i>见<i></i>乏累<i></i>堪<i></i>贾周，坐<i></i>桌边<i></i>椅<i></i><i></i>，闭目酣睡。
<i></i><i></i>头，<i></i>捧<i></i><i></i>份墨迹未干<i></i>纸张。
<i></i><i></i>忍惊吵。
取<i></i>床<i></i><i></i>被褥，<i></i><i></i><i></i>披<i></i>贾周身<i></i>。继<i></i>，才取<i></i><i></i>贾周<i></i><i></i><i></i>纸张，沉默<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
“念主公<i></i>路<i></i>易，吾贾文龙，愿<i></i>六<i></i><i></i>思，替主公定<i></i><i></i>策。”
谋略分<i></i>策，<i></i>计。贾周<i></i>“策”，便<i></i><i></i>定<i></i>入蜀<i></i><i></i>方向。
“蜀<i></i><i></i><i></i><i></i>翼，昔<i></i>高祖入蜀，借五万蛮兵<i></i>蜀川，<i></i>乘风<i></i>势，席卷<i></i><i></i>……”
纪朝高祖，<i></i><i></i>兵败入蜀，<i></i>诸<i></i>谋士<i></i><i></i>将<i></i>帮助<i></i>，与蛮<i></i>定<i></i>盟约，借五万蛮兵，加<i></i>原<i></i><i></i>五万<i></i>军，合十万<i></i>军<i></i>蜀川，步步<i></i>营<i></i><i></i>，耗费十五<i></i><i></i>间，统<i></i><i></i><i></i>三十州。
<i></i><i></i><i></i>却背信<i></i>盟约，使蛮<i></i><i></i>此敌视<i></i>原。<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>话<i></i>。