<i></i>袭白袍负<i></i>剑，抬头<i></i><i></i><i></i>方<i></i><i></i><i></i><i></i>城，立<i></i>山林久久。
踏踏踏。
清晨<i></i><i></i>，<i></i>空尚<i></i>蒙亮。<i></i>骑斥候，<i></i>蜀西急急<i></i><i></i>。急促<i></i>奔马声，打破<i></i>破晓<i></i>宁静。
王宫<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>密信，徐牧<i></i>声叹息。
“文龙，<i></i>文<i></i>信<i></i>，<i></i>将军白凛<i></i>尸首，已经寻<i></i><i></i>。”
<i></i><i></i>白凛，徐牧<i></i><i></i>底，佩服<i></i><i></i>敌<i></i>。<i></i>果<i></i><i></i>先<i></i>，蜀<i></i><i></i><i></i>风骨，<i></i>必属白凛<i></i>疑。
<i></i><i></i>惜，<i></i>位老将军<i></i><i></i>赴死。等徐牧定<i></i>蜀州，<i></i>再<i></i>救，才<i></i><i></i><i></i>机<i></i><i></i>。
“马革裹尸，<i></i><i></i><i></i>数百<i></i>府兵，拼死送<i></i><i></i><i></i>，并未让虎蛮祸害。”
“主公<i></i>何打算。”
“厚葬，敬<i></i>蜀州英魂。”
“<i></i><i></i>此。<i></i><i></i>，虎蛮<i></i><i></i><i></i>，主公需<i></i><i></i>办法<i></i>。<i></i>方<i></i>稳，则蜀州<i></i>稳。”
徐牧点头，先<i></i><i></i><i></i>候，特<i></i>将鸾羽夫<i></i>调派<i></i>富阳郡，<i></i>思便<i></i><i></i>此。
虎蛮<i></i>蜀州<i></i>祸<i></i><i></i>，<i></i>仅<i></i>蜀<i></i>蜀西，连<i></i>蜀南，<i></i><i></i><i></i>遭受<i></i><i></i>野兽<i></i>残害。
<i></i>仗<i></i>老山密林，除<i></i>平蛮<i></i>外，其<i></i><i></i>士卒进<i></i>，根本<i></i><i></i><i></i>办法。
“鸾羽夫<i></i><i></i>边，已经<i></i>召唤平蛮洞主，等聚兵<i></i><i></i>，便<i></i><i></i><i></i>。”
<i></i>管怎<i></i>，剿虎蛮<i></i><i></i><i></i>，终归<i></i>平蛮<i></i><i></i>主力。
“主公，白凛<i></i>将<i></i>厚葬，宜速办。”贾周声音顿<i></i>顿，目光<i></i><i></i><i></i>变<i></i>神采奕奕，“另外，称王<i></i>仪式，<i></i>该选取<i></i><i></i><i></i>。”
“称王<i></i>。”
徐牧<i></i>果<i></i>记，<i></i>初沧州<i></i>推恩令，便<i></i>敕封<i></i><i></i>蜀州王，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>像<i></i>搬石头砸<i></i><i></i><i></i><i></i>脚。
“称王<i></i><i></i>，主公便算名正言顺，百姓归<i></i>。”
实际<i></i>，该封<i></i>将领，<i></i><i></i>差<i></i><i></i><i></i>，至<i></i>其<i></i><i></i>法令<i></i>政策，<i></i>贾周商量<i></i><i></i>，便<i></i>定<i></i>。