“<i></i>陈先<i></i>乃<i></i>义<i></i>男儿，<i></i><i></i><i></i><i></i>‘剪’字。若按奴<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>句，该改<i></i>‘劈<i></i>浊世九重<i></i>’才<i></i>。”
“剪改<i></i>劈，才合乎<i></i>位男儿<i></i>本性。”
“纵死<i></i>悔英雄志，劈<i></i>浊世九重<i></i>。”徐牧<i></i>脸色惊颤。<i></i>忽<i></i>明白，陈<i></i>桥<i></i><i></i>两句反诗，并非<i></i><i></i>赴死诗句。更<i></i><i></i>，<i></i><i></i>带回<i></i><i></i><i></i>信息。
故<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>措辞，<i></i>引<i></i><i></i><i></i><i></i>注<i></i>。若非<i></i>此，沧州早已经封锁，<i></i>两句诗根本传<i></i>回<i></i><i></i>。
<i></i>黑袍……或<i></i><i></i><i></i>。
“采薇，谢谢<i></i>。”徐牧站<i></i><i></i>，艰难呼<i></i><i></i>口气。继<i></i>转身，往王宫<i></i>走。<i></i>间差<i></i><i></i><i></i>话，贾周<i></i>午睡，<i></i>该<i></i><i></i><i></i><i></i>。
……
“<i></i>真<i></i><i></i><i></i>。”听<i></i>徐牧<i></i>话，贾周<i></i>陷入<i></i>短暂<i></i>愕<i></i><i></i>。
“陈<i></i>桥临死<i></i>反戈<i></i>击，应<i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i>通，<i></i><i></i>何声音<i></i><i></i>此枯哑。”
“或<i></i>含炭。”贾周皱住眉头，“<i></i><i></i>法<i></i>，<i></i><i></i>凶狠。<i></i><i></i><i></i><i></i>，即便<i></i>男儿，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，便<i></i>被呛哑。”
“<i></i>突<i></i><i></i>明白<i></i>。主公<i></i><i></i>，每月<i></i>旬，<i></i>十<i></i>左右<i></i><i></i>间，<i></i><i></i>何<i></i>远离皇宫。”
“<i></i><i></i><i></i>月<i></i>。”徐牧咬<i></i>牙。
贾周叹息点头，“喜食荷花酥<i></i><i></i>清淡<i></i>物，更<i></i>添<i></i>几分<i></i>信。至<i></i>擅长摸马骨，<i></i>需<i></i>再调查清楚，<i></i><i></i>哪<i></i><i></i>。”
“另外，<i></i>听曹鸿<i></i>，<i></i>身边<i></i>剑客<i></i><i></i>简单，快剑锋利，杀<i></i><i></i><i></i>眨眼间。”
“<i></i>瞒主公，<i></i>原本<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>位三十州<i></i><i></i>舵主。<i></i><i></i><i></i><i></i>，实则另<i></i>其<i></i>。”
“主公<i></i>细<i></i>，哪位<i></i><i></i>与<i></i><i></i>仇？<i></i>或者<i></i>……主公<i></i>风流<i></i>债。”
徐牧摇头，“<i></i><i></i><i></i>路<i></i><i></i>逃命，<i></i>曾认识<i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i>，<i></i>杀<i></i><i></i><i></i><i></i>少，仇<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>定。”