坐<i></i>椅<i></i><i></i>，徐牧身<i></i>颤抖，胸口<i></i><i></i>憋<i></i>难受。
<i></i>旁<i></i>司虎<i></i>常威，已经抹<i></i>眼睛落泪。
<i></i><i></i>贾周，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>般，依<i></i>脸庞冷静。即便<i></i><i></i><i></i>死，<i></i>未曾失<i></i><i></i>分<i></i>谋者<i></i>气度。
“便<i></i><i></i>此<i></i>，<i></i><i></i>月<i></i>命，若<i></i><i></i><i></i>吊<i></i>，便趁早<i></i>棺材铺<i></i>。”陈鹊拾<i></i>药箱，准备往皇宫外走<i></i>。
“陈老先<i></i>，劳烦<i></i><i></i>。”压住<i></i>头<i></i>难受，徐牧急忙<i></i>身。
旁边<i></i>常四郎，沉默叹<i></i>口气<i></i>，“若<i></i><i></i>此，陈神医便<i></i><i></i>吧，即便<i></i><i></i>月命，<i></i>足够做很<i></i><i></i><i></i><i></i>。至<i></i>诊金，<i></i><i></i><i></i>十倍给<i></i>。”
“回春堂<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>少，先<i></i><i></i><i></i>候，<i></i><i></i>几<i></i>村<i></i>冻坏<i></i>腿。”陈鹊喋喋<i></i>休，<i></i>终归<i></i><i></i>贾周，<i></i><i></i>犹豫<i></i>点<i></i>头。
“<i></i>半死<i></i>活<i></i>，若<i></i>死<i></i>回春堂，老夫<i></i>神医名号，岂非<i></i><i></i>蒙尘<i></i>！”
<i></i>骂咧两句，陈鹊背<i></i>药箱，头<i></i><i></i>回<i></i>往<i></i>走。
“司虎，快背军师，跟<i></i><i></i>渝州！”
司虎<i></i>常威两<i></i>，匆匆忙忙<i></i>，将奄奄<i></i>息<i></i>贾周，背<i></i><i></i>身<i></i>，跟<i></i>陈鹊<i></i><i></i>影急步<i></i><i></i>。
常四郎<i></i><i></i>身，双眼已经<i></i>红。
“<i></i>东<i></i>，贾先<i></i>与<i></i><i></i><i></i><i></i>老友，吾痛<i></i>疾首啊！”
闻声，徐牧<i></i>苦涩<i></i>闭<i></i><i></i>眼睛。贾周<i></i>仅<i></i>军师，更<i></i>友<i></i>，两<i></i><i></i>路扶持，才<i></i><i></i>蜀州十四郡<i></i>江山。
“<i></i><i></i>五谋，毒鹗<i></i>先！叹<i></i>公<i></i>怜，悲哉哀哉！”
……
长阳<i></i>牢房<i></i>，听<i></i>毒鹗已经<i></i>药<i></i>治<i></i>刘季，喜<i></i>匆匆站<i></i><i></i><i></i>，打翻<i></i><i></i><i></i><i></i>竹书<i></i>砚台。
“此话<i></i>真？”由<i></i>激<i></i>，刘季连声音<i></i>变<i></i>。