?“若将军<i></i><i></i>城门，便<i></i><i></i>害死<i></i>等！此乃<i></i>神共愤<i></i>举！”
射箭<i></i><i></i>位斥候，尚<i></i><i></i>断哀求。
王复颤<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>文书，<i></i>及几<i></i>世<i></i><i></i>信物，<i></i><i></i><i></i>问题。<i></i>城外，<i></i>亦<i></i><i></i><i></i>见，<i></i>拨拨<i></i>世<i></i>兵甲，<i></i><i></i>慢<i></i><i></i>，<i></i>断被蜀<i></i>射杀。
“该死，蜀<i></i><i></i>追<i></i><i></i><i></i>！<i></i>等便回<i></i>通告，云城见死<i></i>救，怜<i></i>沧州世<i></i><i></i>军，三百<i></i>驰援呐！”几骑斥候悲声连<i></i>，调转马头，便<i></i>仓皇往回通告。
“且慢！快，调集五千<i></i>军，立即接应<i></i>沧州援军！”王复咬牙<i></i>令。
“<i></i>谢将军！”几骑斥候，颤巍巍<i></i>抬<i></i><i></i><i></i>。
等调<i></i>马头转身，<i></i>首<i></i><i></i>骑斥候，仿佛<i></i>经<i></i>间，抽<i></i><i></i>块红绸，抹<i></i>抹脸庞。
……
“主公，红绸，<i></i>红绸。”
红绸<i></i>顺，白绸<i></i>逆。
徐牧脸色狂喜，“<i></i><i></i>传令，放缓追击。”
终归<i></i><i></i>功<i></i>，<i></i>位南门<i></i>守将，虽<i></i>性<i></i><i></i>算谨慎，<i></i><i></i>今<i></i>局势<i></i><i></i>，恐怕<i></i>被迷<i></i>眼。
<i></i>徐牧<i></i><i></i><i></i>，<i></i>剩近五千<i></i>“世<i></i>军”，<i></i>南门守军<i></i>接应<i></i>，<i></i>始惊惊乍乍<i></i>入<i></i>城门。
<i></i><i></i>，刚才<i></i>路射杀<i></i>，并非<i></i>真杀。搭<i></i>弓<i></i><i></i>，<i></i><i></i>拔<i></i>箭镞<i></i>空箭杆。再躺<i></i><i></i>，等<i></i>城<i></i><i></i>应外合，便<i></i>爬<i></i><i></i>杀入城<i></i>。
……
“<i></i>谢将军，将军<i></i>恩，<i></i>等<i></i>齿难忘！”马毅<i></i>脸庞<i></i>，堆<i></i><i></i>怕<i></i>神色。
“<i></i><i></i><i></i>。”
王复点头，转<i></i>身，目光<i></i>直放<i></i>几<i></i>披亮甲<i></i><i></i>将军<i></i>，<i></i>若<i></i><i></i>话，<i></i>几位，应<i></i><i></i>世<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>，世<i></i><i></i><i></i>留腮胡——”