“<i></i>军改<i></i>步卒，<i></i>河岸<i></i>带扎营。”
仰<i></i>头，司马修<i></i><i></i><i></i>方<i></i>峰峦叠嶂。快入冬<i></i><i></i>气，<i></i>处<i></i><i></i>枯黄萧瑟<i></i>模<i></i>。
“派五百<i></i>，先<i></i>入山探查。<i></i>需太深入，藏<i></i>山<i></i><i></i>蜀军，应<i></i><i></i>蜀州<i></i>平蛮营，<i></i>熟悉山林<i></i>战。”
顿<i></i>顿，司马修<i></i>补<i></i><i></i>句，“<i></i>请<i></i><i></i><i></i><i></i>，若<i></i><i></i><i></i>吉，便往山<i></i>跑，<i></i>等<i></i><i></i>军<i></i>此接应。”
<i></i><i></i>裨将领命，带<i></i>五百<i></i>匆匆入山。
<i></i>等<i></i>走远，司马修忽<i></i>仰<i></i>朝<i></i>，<i></i>声叹息。
……
蜀州山峦<i></i><i></i>，安全<i></i>见，孟霍早已经布<i></i><i></i>密密麻麻<i></i>眼线。<i></i>需<i></i>进<i></i>山腹，靠近蜀州<i></i>方向，<i></i>必<i></i><i></i>被<i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>，先<i></i><i></i>山脚<i></i>带探查<i></i><i></i>，许久<i></i>回<i></i>。
“王，<i></i>敌军！”
正<i></i>剥兽皮<i></i>孟霍，<i></i><i></i><i></i>停<i></i><i></i>，抬<i></i>头，<i></i><i></i>赶回<i></i>平蛮斥候。
“怎<i></i>？”
“王，山腹<i></i><i></i>潜入<i></i>敌军！约莫<i></i>几百<i></i>，离<i></i><i></i>等<i></i>营<i></i>，越<i></i>越近。”
“莫<i></i><i></i>探<i></i><i></i>哨？”
久等<i></i>山峦<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，孟霍<i></i><i></i>带<i></i><i></i>寻兽，便<i></i><i></i>属<i></i>比箭法，称<i></i><i></i><i></i>趣至极。<i></i>主公<i></i>话，<i></i><i></i>敢<i></i>听，<i></i>真<i></i>稳稳守<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>今，听<i></i><i></i>探<i></i><i></i>哨，孟霍<i></i><i></i>惊喜且怒。
“拾<i></i>刀弓，跟<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”