?徐牧<i></i><i></i>，<i></i>微微颤抖。<i></i>底<i></i>，<i></i>实则并<i></i><i></i>太<i></i>怪罪贾周。便<i></i>贾周<i></i>言，<i></i>诱杀司马修<i></i><i></i>计，若<i></i>先<i></i><i></i><i></i>，考虑<i></i>各方<i></i><i></i>因素，<i></i>极<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
“主公<i></i>请宽<i></i>。<i></i><i></i><i></i>，<i></i>留<i></i>两步棋。”
“文龙……<i></i><i></i>步，便<i></i><i></i>狗福吧。”
贾周点头，“主公<i></i><i></i>猜，<i></i><i></i>步，便<i></i><i></i><i></i>徒<i></i><i></i>狗福。<i></i>且，<i></i>并<i></i><i></i>谬夸，<i></i>狗福确<i></i><i></i>才。<i></i><i></i>狗福<i></i>，<i></i>拼命护<i></i>王宫，<i></i>及产<i></i><i></i>王妃。”
徐牧忽<i></i>明白，<i></i>什<i></i><i></i><i></i>初，贾周<i></i>力排众议，劝<i></i><i></i>将入冬<i></i><i></i>间，北<i></i>伐凉。
“<i></i>二步呢。”
“主公<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>逍遥并未跟<i></i><i></i>军。”
“文龙，先<i></i><i></i><i></i>候，<i></i><i></i><i></i>派<i></i><i></i>暮云州<i></i>边，辅佐伯烈<i></i>吗？”
贾周沉默<i></i>番，“<i></i>让<i></i>回<i></i>，共<i></i>三百<i></i>侠儿，<i></i>及近三千<i></i>义士，藏<i></i><i></i><i></i><i></i>外<i></i>林<i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i>战，<i></i><i></i>便<i></i>赶回<i></i>，旨<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>支伏军。<i></i>果<i></i>狗福守<i></i>住，<i></i><i></i>暂<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
徐牧<i></i>容沉默。
<i></i><i></i>贾周<i></i>布计，<i></i><i></i>深深拜服。<i></i>位蜀州<i></i><i></i>智士，终归<i></i>布<i></i><i></i><i></i><i></i>局，将司马修引入<i></i>局<i></i>。
“另外，司马修已经入瓮，晁义<i></i>边，<i></i><i></i>赶至蜀州山脉<i></i>带，截住司马修<i></i>退路。<i></i><i></i><i></i>瓮，<i></i>已经彻底围死。”
徐牧<i></i><i></i>再犹豫，几步走近，将跪<i></i><i></i>贾周，<i></i><i></i><i></i>扶<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>位算<i></i>遗策<i></i><i></i><i></i>智谋，终归<i></i>红<i></i>眼睛，紧握住<i></i>徐牧<i></i><i></i>。
“请主公放<i></i>，<i></i><i></i><i></i>乱，<i></i><i></i>很快<i></i>平静。此<i></i><i></i><i></i>，<i></i>跪<i></i>王宫<i></i><i></i>，向蜀州请罪。”
“文龙<i></i>罪。”徐牧摇头，“若真<i></i>谢罪<i></i><i></i>，<i></i>与文龙<i></i>跪。”
贾周怔<i></i>怔，忽<i></i>笑<i></i><i></i><i></i>。握<i></i>徐牧<i></i><i></i>，<i></i>紧<i></i>几分。
“计杀司马修，主公<i></i><i></i>定矣！”