“<i></i>哪儿<i></i>算，<i></i>肯定<i></i><i></i>少。”
“<i></i>，吾王曾<i></i>，蜀<i></i><i></i>志，<i></i>烧<i></i>燎<i></i>！老夫五十<i></i>七，愿<i></i>头军杀敌枭首！”
……
“拉满弦！”
夜色<i></i><i></i>，片片火势<i></i><i></i>，<i></i>狗福高高扬<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>方，<i></i><i></i>拨<i></i>飞矢呼啸<i></i>止，掠<i></i><i></i><i></i>头顶，抛落<i></i>敌阵<i></i><i></i>。
“长戟，<i></i>戳半寸！”
隔<i></i>简易搭建<i></i>栅栏，<i></i><i></i>担<i></i>，刺<i></i>太<i></i>，<i></i>被敌军卸力夺走。<i></i><i></i>今，<i></i>管<i></i>箭壶，抑或<i></i><i></i><i></i>长戟刀盾，已经越<i></i>越少。
<i></i>知<i></i><i></i><i></i>守<i></i>久。
<i></i>需戳伤敌军，失<i></i>战力，便<i></i>短暂<i></i>胜利。
“<i></i><i></i>儿，<i></i>垂髫<i></i>儿……”乱军<i></i><i></i>，韦秋苦涩<i></i>垂<i></i>头。先<i></i><i></i>灯油火计，虽<i></i>已经<i></i>功，<i></i><i></i>位垂髫<i></i>儿，<i></i>迅速搭<i></i><i></i><i></i>排栅栏，挡住<i></i>乱军。
“韦先<i></i>，<i></i>间耗<i></i>太久<i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i>知。”韦秋抬头，咬<i></i>牙，“<i></i><i></i>几座城门，<i></i><i></i>派<i></i>守住<i></i>？莫<i></i>忘<i></i>，若<i></i>失败，<i></i><i></i><i></i><i></i>窦<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>活<i></i><i></i>。”
<i></i>话<i></i>老者，即便蒙<i></i><i></i>巾，<i></i>语气依<i></i>带<i></i>仓皇与嘶哑，“先<i></i>放<i></i>，已经安排<i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>。请放<i></i>吧，吾<i></i>老师，即将赶<i></i><i></i>蜀州。<i></i><i></i>，<i></i>此<i></i><i></i>，<i></i>希望诸位再<i></i><i></i><i></i>力，攻入王宫——”
“韦先<i></i>，先<i></i>！<i></i>头<i></i><i></i>支<i></i>马，朝<i></i><i></i>军杀<i></i><i></i><i></i>！”
“哪儿<i></i><i></i><i></i>马？”韦秋皱眉回头，脸庞<i></i><i></i>，<i></i><i></i>变<i></i>恼怒<i></i>比。
<i></i>即将破晓<i></i><i></i>空<i></i><i></i>，<i></i>街<i></i>巷<i></i>位置，<i></i><i></i>拿<i></i>各式武器，冲<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>百姓。