?“杀！”
峪关<i></i><i></i>，厮杀连<i></i>。司马修派<i></i>牵制<i></i>三千<i></i>马，<i></i>贾周<i></i>奇袭，<i></i>及峪关守军<i></i>配合<i></i><i></i>，瞬间被杀<i></i>丢盔弃甲。
“军师，<i></i>请披<i></i>甲胄！”樊鲁劝<i></i><i></i>句。虽<i></i><i></i>远离白刃战<i></i>射程，<i></i><i></i>管<i></i>何，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>贾周，<i></i><i></i>什<i></i>祸<i></i>。
贾周点头，<i></i>樊鲁<i></i>操持<i></i>，冷静<i></i>披<i></i><i></i><i></i>件袍甲。杀退<i></i><i></i>帮凉军，接<i></i><i></i>，便<i></i>入峪关，<i></i><i></i><i></i><i></i>。
“军师放<i></i>，凉狐被困<i></i><i></i><i></i>，定<i></i>逃<i></i><i></i>逃。”
贾周沉默<i></i><i></i>，目光透<i></i>阵亡凉军<i></i>尸体，<i></i>及满<i></i><i></i>狼藉，悠悠<i></i>口。
“司马修<i></i>头狐狸，即便困<i></i>瓮<i></i>，<i></i><i></i>见<i></i>坐<i></i>待毙。<i></i><i></i>做<i></i>，便<i></i><i></i>将困住<i></i><i></i>瓮，<i></i>办法打碎，打<i></i><i></i><i></i>缺口。”
“军师<i></i><i></i>思，司马修<i></i>逃走？”
“<i></i>逃，<i></i>逃<i></i>走。”
很显<i></i>，<i></i><i></i><i></i>句<i></i><i></i>简单<i></i>话，樊鲁<i></i><i></i>完<i></i>理解，立<i></i>原<i></i><i></i><i></i><i></i>懵。
“樊鲁将军，该入蜀州<i></i>。”
直至贾周转头<i></i>喊，樊鲁才急忙点<i></i><i></i>军，<i></i><i></i>峪关。
<i></i>峪关<i></i>路往<i></i>，<i></i><i></i>走<i></i><i></i>远，便<i></i>骑马<i></i>斥候，迎<i></i>疾驰<i></i><i></i>。
“军师，<i></i><i></i>急报。”
“呈。”
接<i></i>急报，贾周<i></i><i></i>几眼，脸色<i></i>悲<i></i>喜。<i></i>报<i></i><i></i>，司马修<i></i>疑兵<i></i>计，骗<i></i><i></i>东城门，带<i></i><i></i>剩五千余<i></i>凉军，<i></i>始往蜀<i></i>腹<i></i>遁逃。
“军师，<i></i>、<i></i>凉狐真<i></i>跑<i></i>！”
“跑<i></i><i></i>。<i></i><i></i>瓮，并非<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>整<i></i>蜀州。任<i></i>东南西北，<i></i>跑<i></i><i></i>。樊鲁，让<i></i>加紧<i></i>军！”
……