……
<i></i>气越<i></i>越冻，雪花越<i></i>越<i></i>，越<i></i>越厚。<i></i>至<i></i>，让<i></i>军<i></i><i></i>支长伍，<i></i>少士卒<i></i>裹<i></i>身<i></i><i></i>冬袍，<i></i><i></i>翼翼<i></i>踏<i></i>霜雪<i></i>，往<i></i>赶<i></i>。
“军师<i></i>令，暂<i></i>休整，再喝<i></i>碗辣汤。”
<i></i>军停<i></i>，裹<i></i><i></i>氅<i></i>贾周，沉默<i></i><i></i><i></i>马车。
“军师，若<i></i>再深入，等<i></i>雪堵<i></i>路，恐怕赶<i></i>回庐城<i></i>。”樊鲁<i></i>旁，<i></i><i></i>翼翼<i></i><i></i>口。
“樊鲁，<i></i><i></i>知晓。”贾周点头。
<i></i><i></i>次，迂回绕<i></i><i></i>凉州腹<i></i>，沿途<i></i><i></i>，<i></i>知布<i></i><i></i><i></i>少陷阱。
“若<i></i><i></i>功，班师回凉<i></i>凉军，势必再吃<i></i>波<i></i>亏。”
<i></i><i></i><i></i>凉<i></i>，<i></i><i></i><i></i>支蜀军，<i></i><i></i>候<i></i>需退回庐城即<i></i>，并<i></i>算远。<i></i>董文率领回师<i></i><i></i>军，<i></i>奔赴二三百<i></i>外<i></i>凉州城。
“凉狐活<i></i>，<i></i>劝谏董文<i></i>。”贾周叹息<i></i>声，转<i></i><i></i>身，<i></i>向<i></i><i></i><i></i>路。
“樊鲁，<i></i>择选<i></i>埋伏<i></i>点，伏杀<i></i>轮<i></i><i></i>，便立即赶回庐城。”
“深冬<i></i>雪，<i></i>涂满整<i></i>江山<i></i>。”
……
庐城<i></i>，守住<i></i>城关<i></i>徐牧，<i></i>知凉<i></i>退军<i></i>消息，难掩脸<i></i><i></i>欢喜。<i></i><i></i>贾周<i></i>计划，并<i></i><i></i>。守住<i></i>伐凉<i></i>桥头堡，明<i></i><i></i>战<i></i>，应<i></i><i></i>更加顺<i></i>。
<i></i><i></i>，董文虽<i></i>暴戾，<i></i>绝<i></i><i></i>束<i></i><i></i>擒<i></i><i></i>，<i></i>怕<i></i>趁<i></i>冬<i></i>休战，<i></i>办法准备更<i></i><i></i>筹码。
万<i></i><i></i>头难，<i></i><i></i><i></i>踏<i></i><i></i><i></i><i></i>步，占<i></i>凉州，<i></i><i></i>场乱世<i></i><i></i>，<i></i>便真正<i></i><i></i>安身立命<i></i>资本，称霸西<i></i>数州，继<i></i>问鼎<i></i><i></i>。