<i></i><i></i><i></i>句话<i></i><i></i>候，袁松<i></i>脸色<i></i><i></i>阵肉疼。
“早知<i></i>此，<i></i><i></i><i></i>莱烟二州<i></i><i></i>，<i></i>便<i></i>该称帝<i></i>，<i></i><i></i><i></i>乱世<i></i>局势，毫<i></i>留<i></i>，便<i></i><i></i><i></i>变更<i></i>。”
“<i></i>袁松，实则<i></i>被<i></i>公捉弄<i></i><i></i><i></i>。”
……
<i></i>暮云州，<i></i>牢<i></i>，<i></i>深处<i></i><i></i>间石牢。
<i></i><i></i>狱卒刚走<i></i>，急忙捂住<i></i>耳朵。
石牢<i></i><i></i><i></i>披头散<i></i><i></i><i></i>轻<i></i>，每每见<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，便止<i></i>住<i></i>嚎啕哀求。<i></i><i></i><i></i>军师东方敬离<i></i>，<i></i>知怎<i></i>，<i></i>莫名其妙<i></i>被关入<i></i><i></i>牢。
<i></i>牢<i></i><i></i>饭菜尽<i></i>馊食，<i></i><i></i><i></i>连老鼠<i></i>逮<i></i>吃<i></i>，苦撑<i></i>近两<i></i>月。
“吾严唐，乃<i></i>莱州名士，何敢<i></i>此怠慢<i></i><i></i>！”
狱卒冷笑，将馊食扔<i></i><i></i><i></i>牢<i></i>，直接转身离<i></i>。
“<i></i>严唐<i></i><i></i>活活饿死，病死，<i></i>绝<i></i><i></i>吃<i></i>馊食<i></i>口！”
<i></i>喊完，严唐哭<i></i>两声，<i></i><i></i>捧<i></i><i></i>馊食碗，<i></i><i></i>捞<i></i>吃<i></i><i></i><i></i>。
待<i></i>吃<i></i>几口，严唐怔<i></i>怔，<i></i>嘴<i></i>慢慢扯<i></i><i></i><i></i><i></i>兽皮囊。
……
战<i></i><i></i>线，沧州皇<i></i>。
“太<i></i><i></i>令，<i></i><i></i>南门！迎盟军入城！”
<i></i><i></i>沧州裨将，站<i></i>清晨<i></i>城墙<i></i>，卯足<i></i>力气<i></i>喊。
实际<i></i>，并<i></i><i></i>知<i></i>，此刻<i></i><i></i>身<i></i>，禁<i></i>住颤<i></i><i></i>几<i></i>。
迎敌入城，<i></i>管放<i></i>哪<i></i><i></i>朝代，<i></i><i></i>匪夷<i></i>思<i></i><i></i><i></i>。<i></i>且，<i></i>请降<i></i><i></i>，分明<i></i>被驱赶回<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>，盟军<i></i>边<i></i><i></i>，并<i></i>接纳受降。
两扇巨<i></i><i></i>铁门，被缓缓推<i></i>，十几<i></i>沧州士卒，<i></i>像裨将<i></i>般，止<i></i>住<i></i><i></i>抖。