“<i></i><i></i>……”太叔义咬<i></i>牙，满脸<i></i>悲哀。仿佛<i></i>燕州<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>乡勇队长，领<i></i>街坊邻居抵挡柔<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>场旷世笑话。
。
“该讲<i></i>，已经讲完，太叔义愿赴死。<i></i>请蜀王斟酌，莫<i></i>轻易入城，恐<i></i>连<i></i><i></i>火，百姓遭殃。”
“<i></i>若<i></i>杀<i></i>，<i></i><i></i><i></i>哪？”
徐牧沉思<i></i><i></i><i></i>问。
“离<i></i>沧州，隐姓埋名，若赚<i></i>银<i></i>，<i></i>始私塾教习孩童。”
“<i></i>留<i></i><i></i><i></i>帐内，<i></i>何？”
太叔义摇头，“蜀王恕罪，<i></i><i></i>喜欢打仗。”
“若<i></i><i></i>太平，便<i></i>仗<i></i>打。”
太叔义捧<i></i>再拜，“蜀王若<i></i>杀<i></i>，<i></i><i></i><i></i>已决，<i></i>请蜀王恕罪。”
徐牧叹<i></i>口气。
<i></i>明白，太叔义此番<i></i><i></i>，并非<i></i>妖<i></i><i></i><i></i>思。<i></i><i></i>，关<i></i>火城计，<i></i>已经刺探<i></i><i></i>。
“六侠，送匹<i></i>马，<i></i>备水袋干粮，再赠<i></i>百两纹银，送太叔先<i></i>离<i></i>。”
“徐兄，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>毕竟<i></i>老贼<i></i><i></i>——”
“左盟主，<i></i>徐牧愿担保，太叔义若<i></i>妖<i></i><i></i>细<i></i>，<i></i>管什<i></i><i></i>果，<i></i>西蜀<i></i>并承担。”
见<i></i>徐牧<i></i><i></i><i></i>，左师仁犹豫<i></i><i></i>，<i></i><i></i>点点头。左师仁<i></i><i></i><i></i>见<i></i>，余<i></i><i></i>赵棣等<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>罢。
跪<i></i><i></i>太叔义，眼睛蓦<i></i><i></i>红。
徐牧走<i></i>两步，将太叔义慢慢扶<i></i>。
“<i></i>初<i></i>山林，<i></i>遇<i></i><i></i>数百<i></i><i></i>难民，先<i></i><i></i><i></i>其<i></i>吧。”
“正<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>太<i></i>信使，<i></i>刺探蜀王<i></i><i></i>向……”
“先<i></i>离<i></i><i></i>，<i></i>问<i></i>许<i></i>难民，<i></i><i></i><i></i><i></i>路，<i></i><i></i>先<i></i><i></i>护<i></i><i></i><i></i>。若<i></i>先<i></i>，沧州<i></i>溃军，早已经祸<i></i><i></i><i></i>。”
“虽各<i></i>其主，<i></i>先<i></i><i></i>义。<i></i><i></i>若<i></i>难处，便<i></i>西蜀，<i></i>徐牧扫榻<i></i>待。”