飞龙林<i></i>，厮杀久久未息。<i></i>知<i></i>埋伏<i></i><i></i><i></i>驰援，妖<i></i><i></i>脸色，终<i></i>露<i></i><i></i><i></i>丝仓皇。
“主<i></i>，敌军越<i></i>越<i></i><i></i>！”
糜狼颤声<i></i>口，“金刀卫<i></i>边，亦碰<i></i><i></i>高<i></i>。”
金刀卫，即<i></i>哑奴阿七。
“<i></i>知晓。”
妖<i></i>苦涩闭目。<i></i><i></i>觉<i></i>，<i></i>先<i></i><i></i><i></i>势，已经<i></i>崩塌<i></i>。<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>指望，<i></i><i></i>武奴阿七，<i></i>杀掉挡路<i></i>高<i></i>，再仗<i></i>高深<i></i>功夫，掳<i></i>敌军主将，让敌军投鼠忌器。
扬<i></i>头，妖<i></i><i></i><i></i><i></i>几眼，整<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>怔住。
“<i></i>西蜀<i></i>虎将军。”
……
“跑啊，<i></i>跑啊！”
司虎抡<i></i>巨斧，蒙头蒙脑<i></i>跑<i></i>，将<i></i>棵棵<i></i>林木，<i></i>断<i></i>砍倒。
力气仿佛<i></i><i></i>完，让<i></i>断<i></i>回踏枝<i></i>阿七，<i></i><i></i><i></i>惊肉跳。再<i></i><i></i>耽误<i></i><i></i>，<i></i><i></i>什<i></i>擒贼先擒王，<i></i>军<i></i>边，恐怕<i></i>挡<i></i>住<i></i>。
<i></i>咬<i></i>咬牙，终归<i></i><i></i>再拖延<i></i>间，整<i></i><i></i>影电射<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>剑，<i></i><i></i>条昂首扬尾<i></i>巨蛇，朝<i></i>司虎刺<i></i><i></i><i></i>。
司虎<i></i><i></i>避<i></i><i></i><i></i>思，恼怒<i></i>抡<i></i>斧头，便准备<i></i><i></i><i></i>死<i></i>休。
<i></i>莽<i></i>。
阿七<i></i><i></i>暗骂，终归<i></i>敢血拼，迅速回<i></i>剑招，退身回<i></i>，寻找<i></i><i></i>次<i></i>机<i></i>。
“哈哈，<i></i>早<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>卵狗夫。打<i></i><i></i>敢打，跑<i></i><i></i>敢跑！若<i></i><i></i>，<i></i>跪<i></i><i></i>喊三声爷爷，爷爷便让<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“什<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>快剑，<i></i><i></i>叫<i></i><i></i><i></i><i></i>逃跑。”
阿七沉<i></i>脸，<i></i><i></i><i></i>几<i></i>剑招，却依<i></i><i></i>敢付诸<i></i><i></i>。