申屠冠安慰<i></i>句。
“申屠将军，莫<i></i><i></i><i></i>攻陈水关？”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>法。<i></i><i></i><i></i><i></i>战局，应该<i></i>诱凌苏<i></i>城<i></i>战。主公<i></i>边，已经<i></i><i></i>信。西蜀<i></i><i></i><i></i>王，答应<i></i>驰援，<i></i><i></i><i></i><i></i>久，便<i></i>先<i></i><i></i>军<i></i>师。”
申屠冠声音凝重，“诸位<i></i>知，<i></i>执<i></i>留<i></i>胡林镇，<i></i><i></i><i></i><i></i>原因。胡林镇位<i></i>恪州边境<i></i><i></i>，若<i></i>猜，徐布衣<i></i>渡<i></i>白鹭郡，<i></i>内城方向迂回<i></i><i></i>，<i></i>此，便<i></i><i></i>功<i></i>师。”
<i></i><i></i><i></i>，袁冲几<i></i>，才明白<i></i>申屠冠<i></i>苦<i></i>。
“<i></i>东莱<i></i><i></i>破局，终归<i></i><i></i>借徐布衣<i></i>势。<i></i>知晓，<i></i><i></i><i></i>马或许<i></i><i></i>太<i></i>。<i></i><i></i>管<i></i>何，<i></i><i></i>名<i></i><i></i><i></i><i></i>西蜀王，亲身<i></i><i></i>，便已经<i></i>极<i></i><i></i>怕<i></i>威慑力。”
“父王先<i></i><i></i>派<i></i>严唐<i></i><i></i>，却<i></i><i></i>，徐布衣已经<i></i><i></i><i></i>。”
“唇亡齿寒，徐布衣<i></i><i></i>聪明<i></i>。”
……
坐<i></i>王宫<i></i>，严唐<i></i>脸<i></i>懵。<i></i><i></i>使臣，<i></i>千辛万苦<i></i>，才刚<i></i><i></i><i></i>。却<i></i>料，徐牧已经<i></i>军<i></i>蜀<i></i>。
“先<i></i>勿惊。”
贾周笑<i></i>笑，“<i></i><i></i>主公已经猜<i></i>，先<i></i>或<i></i>入蜀，<i></i>管<i></i>什<i></i>贡礼，<i></i>例<i></i>数，<i></i>代<i></i>主<i></i>即<i></i>。”
严唐依<i></i><i></i>懵<i></i>点头。
……
<i></i>申屠冠<i></i>言，此<i></i><i></i>徐牧，已经迂回<i></i><i></i>恪州西<i></i>边境。<i></i>并未继续<i></i>军，<i></i><i></i>带<i></i>六千余<i></i>，先寻<i></i><i></i>处<i></i>方，先<i></i>安置<i></i><i></i>。
<i></i>等<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>间，终<i></i>，几骑白衣负剑<i></i>侠儿，才姗姗<i></i>迟——
远远<i></i><i></i>，徐牧<i></i><i></i><i></i>间，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>句侠儿<i></i><i></i><i></i>口号。
江山雾笼烟雨摇，十<i></i><i></i>剑斩皇朝。