糜虎<i></i><i></i>粗汉，<i></i><i></i>听<i></i>太<i></i>明白，凌苏已经继续<i></i>口。
“<i></i><i></i>配合<i></i>，<i></i><i></i><i></i>派<i></i>支军队，跟<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>迂回翻山。”
“<i></i>位军师……<i></i>少<i></i><i></i>军队。”
“<i></i>万<i></i>，皆<i></i>精锐<i></i>士。”
凌苏昂<i></i><i></i>头，“跛<i></i><i></i>倚靠莲城，拖住<i></i>间。<i></i><i></i>偏偏<i></i><i></i>让<i></i><i></i>愿，<i></i><i></i>次，连环布局<i></i><i></i>，跛<i></i>哪怕<i></i>十<i></i>脑<i></i>，碍<i></i>守军<i></i><i></i>足，<i></i><i></i><i></i>任何办法。”
转<i></i>身，凌苏冲<i></i>左师仁拱<i></i>。
“主公，<i></i><i></i>糜虎将军<i></i><i></i>山，<i></i>等便立即<i></i><i></i>攻城<i></i>战！”
“<i></i>听齐德<i></i>。”
左师仁点头。
<i></i><i></i>破<i></i>莲城，西蜀<i></i>毒计，便<i></i><i></i>任何<i></i><i></i><i></i><i></i>。
并<i></i><i></i>休整，糜虎才刚<i></i><i></i><i></i>营，<i></i>匆匆带<i></i>，趁<i></i>夜色往营<i></i><i></i><i></i>山峦，准备翻山<i></i><i></i>。
“糜虎头领，<i></i><i></i>攻城打仗，<i></i>位军师<i></i><i></i><i></i>翻山？”
许<i></i>越<i></i>凑<i></i><i></i>，<i></i><i></i>疑惑。
“莫问<i></i>，<i></i><i></i><i></i>主公<i></i><i></i>思。”
<i></i><i></i>，糜虎抬<i></i>头，远眺<i></i><i></i>方<i></i>山峦。翻山倒<i></i><i></i>难<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>奇，<i></i>位军师嘴<i></i><i></i><i></i><i></i>万<i></i>，<i></i>底<i></i>何方神圣。
“<i></i>山便知。”
糜虎揉<i></i>揉脑袋，<i></i><i></i>再耽搁。<i></i><i></i>次，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>将<i></i>位<i></i><i></i>，若<i></i>真立<i></i>奇功，<i></i><i></i><i></i>郁郁<i></i><i></i>志，此<i></i>，该轮<i></i><i></i>位列<i></i>将<i></i>。