左师仁浑身<i></i>抖，思索片刻，<i></i><i></i><i></i><i></i>议<i></i><i></i><i></i>，凌苏<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>话。<i></i>终缓<i></i>缓脸色，整<i></i><i></i>冷静<i></i><i></i>。
“徐兄，<i></i>否保留王爵？”
“<i></i><i></i>。”
徐牧笑<i></i>笑。<i></i>突<i></i>明白，<i></i>似乎<i></i>左师仁<i></i><i></i><i></i><i></i>东西。<i></i><i></i><i></i>实力，<i></i>剩<i></i><i></i>吴州<i></i>王爵，<i></i><i></i>何<i></i>。
若非<i></i>世<i></i><i></i>允，左师仁称帝<i></i><i></i>懒<i></i>管。
左师仁仰<i></i>头，久久<i></i><i></i><i></i>空。
“徐兄<i></i>明白，<i></i><i></i><i></i><i></i>陵州<i></i>调度官<i></i>始，直至<i></i><i></i>称霸江东<i></i><i></i>。”
“左盟主奋斗<i></i>历程，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>徐牧佩服。”
若非<i></i>左师仁野<i></i>膨胀，操<i></i><i></i>急，<i></i>江南<i></i><i></i>，鹿死谁<i></i><i></i>真<i></i><i></i><i></i>。<i></i>且，<i></i>徐牧<i></i><i></i>，粮王<i></i>加盟，并非<i></i>福气，<i></i><i></i><i></i>张催命符。催<i></i>左师仁走<i></i>今<i></i><i></i><i></i>步。
“吾左师仁……愿<i></i>此议<i></i>。”
左师仁艰难至极，才将<i></i>句话<i></i>完。
<i></i>仅<i></i>徐牧，连<i></i>旁边<i></i>东方敬，<i></i><i></i>底呼<i></i>口气。左师仁鱼死网破<i></i>话，势必<i></i>整<i></i>东陵，掀<i></i><i></i>股腥风血雨。
<i></i><i></i>候<i></i>收拢民<i></i>，安抚百姓，必<i></i>举步维艰。别<i></i>五<i></i>，哪怕<i></i>三<i></i>，<i></i>足<i></i>将整<i></i>西蜀，慢慢拖入泥潭<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>候便<i></i>鸡肋，食<i></i><i></i>味，弃<i></i><i></i>惜，使西蜀<i></i>整<i></i>战略，变<i></i>岌岌<i></i>危。
<i></i>并非<i></i>骇<i></i>听闻，古往今<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，已经<i></i>少。
解决完左师仁<i></i><i></i><i></i>，徐牧转<i></i>头，<i></i><i></i>站<i></i><i></i><i></i><i></i>凌苏。<i></i><i></i>粮王<i></i><i></i>，<i></i><i></i>巴<i></i><i></i>杀<i></i><i></i>快<i></i>。
。
“粮王<i></i>三<i></i>粮食，愿相赠蜀王，乞<i></i>安稳。”