<i></i>等徐牧<i></i>话，凌苏淡淡<i></i>口。
……
议<i></i><i></i><i></i>，左师仁<i></i><i></i>徐牧<i></i><i></i>，<i></i><i></i>解散<i></i>两万<i></i>军，<i></i>留<i></i>万<i></i>，狼狈<i></i>堪<i></i>往吴州赶<i></i>。
“马毅，左师仁<i></i>昭文，<i></i><i></i>其<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>留<i></i><i></i><i></i>，莫<i></i><i></i>什<i></i>问题。”
徐牧站<i></i>阳光<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>口。
“主公放<i></i>。”
马毅<i></i>旁抱拳。
徐牧推<i></i>东方敬，两<i></i>走<i></i><i></i>荫凉<i></i>处，重新议<i></i><i></i><i></i><i></i>。
“主公，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，凌苏<i></i><i></i>此决绝，将粮王势力<i></i>三<i></i>粮草，<i></i><i></i>抵罪。”
<i></i><i></i>交易<i></i><i></i>果，实<i></i>太<i></i><i></i>。<i></i><i></i>西蜀<i></i>言，恰<i></i><i></i><i></i>降甘露。<i></i>凌苏<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>点，才<i></i><i></i>语揭<i></i>。
毕竟，哪怕<i></i><i></i>粮王<i></i><i></i>杀绝，<i></i><i></i>法找<i></i>藏粮<i></i><i></i>。<i></i>常<i></i>爷，找<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，依<i></i><i></i><i></i>场空。
“凌苏愿<i></i>留<i></i>莲城<i></i>质，粮草<i></i><i></i><i></i>，应<i></i><i></i><i></i><i></i>假。”
“伯烈，<i></i><i></i>……若<i></i>严刑逼供，凌苏<i></i>透露<i></i><i></i><i></i><i></i>藏粮<i></i><i></i><i></i>？”
东方敬摇头，“若<i></i>猜，<i></i><i></i>舌<i></i><i></i><i></i>毒药，<i></i>逼，<i></i>立即咬毒<i></i>尽。再者，<i></i><i></i><i></i>凌苏<i></i><i></i>解，哪怕<i></i><i></i>咬毒，<i></i><i></i>刑罚逼供，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“等粮草<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>办法，让左师仁孤立粮王<i></i><i></i>，将<i></i>二者剥<i></i>。<i></i>此，<i></i><i></i><i></i>西蜀<i></i>威胁，<i></i>少<i></i>几分。”
“<i></i><i></i>今<i></i>，攻略江南<i></i>战争，<i></i>算<i></i>结束<i></i>。”
徐牧仰<i></i>头，<i></i>底舒服<i></i>吐<i></i><i></i>口气。<i></i><i></i><i></i>底<i></i>，<i></i>忽<i></i>涌<i></i><i></i><i></i>古怪<i></i><i></i>绪。